ترکیب مدل کرنل (Kde) و مدل Ahp در ارزیابی خطر زلزله در بافت‌های حاشیه نشین و فرسوده شهری با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی (Gis)، مطالعه موردی مناطق یک و پنج شهر تبریز

بررسی میزان آسیب پذیری یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش رو شهرهای بزرگ در ایران است. حساسیت این موضوع زمانی که شهر علاوه بر فرسودگی و وجود مناطق حاشیه نشین، در معرض بلایای طبیعی هم چون زلزله و سیل نیز باشد دو چندان می‌گردد. پهنه بندی خطر زلزله و مدل-سازی آن با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته در ارتباط با میزان آسیب پذیری شهرها ضرورتی انکارناپذیر است. در شهر تبریز وجود تنوع بافت‌های شهری، نزدیکی به خطوط گسل و عدم توجه و بازنگری دقیق آن، آسیب پذیری این گونه بافت‌ها را در کنار بافت‌های حاشیه شین تشدید می‌کند. این مقاله به بررسی مناطق یک و پنج شهر تبریز با در نظر گرفتن ماهیت زلزله و بررسی آن در ارتباط با چهار عامل تراکم جمعیت، تراکم ساختمانی، کیفیت ابنیه و نوع مصالح می‌پردازد. هم-چنین رابطه بین میزان آسیب پذیری ناشی از زلزله به کمک تکنیک gis با ترکیب دو مدل برآورد تراکم کرنل (kde) و مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) جهت تعیین دقیق‌تر مناطق آسیب پذیر با تاکید بر کاربری مسکونی، بررسی و مدل‌سازی شده است.