رابطه بین تقاضای انرژی و حمل‌ونقل خانوارهای شهری و آلودگی محیط زیست از طریق انتشار گازهای گلخانهای در استان‌های ایران

انرژی به عنوان یـکی از مهم‌ترین عوامل تولید جایگاه ویژه‌ای در رشد و توسـعه اقـتصادی هـر کشور دارد. به طوری که بخش بزرگی از مصرف انرژی در جهان توسط سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود که این امر موجب انتشار وسیع مواد آلاینده و نیز آسیب‌های جهانی هم چون گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی شده است. در این مطالعه برای تخمین تابع تقاضای انرژی (شامل برق و گاز طبیعی) و حمل‌ونقل (مصرف سالانه بنزین برای خانوارهایی که خودروی شخصی دارند) از روش داده‌های ادغام شده و روش دو مرحله‌ای هکمن استفاده شده است. برای این منظور داده‌های هزینه-درآمد خانوار برای سال 1388 که تقریباً 14000 خانوار شهری می‌باشد به کار گرفته شده است. بعد از تخمین تابع تقاضای انرژی و حمل‌ونقل به برآورد ضرایب انتشار آلودگی ناشی از مصرف سه حامل انرژی برق، گاز و بنزین پرداخته و در نهایت میزان انتشار ناشی از سه حامل انرژی فوق محاسبه شده است. نتایج حاصل از تخمین تابع تقاضای سه حامل مختلف انرژی (برق، گاز و بنزین) نشان می‌دهد بیش ترین میزان انتشار دی‌اکسیدکربن مربوط به برق بوده و کم ترین آن مربوط به بنزین می‌باشد. هم چنین نتایج حاصل از برآورد انتشار دی‌اکسیدکربن ایجاد شده توسط مصرف حامل‌های مختلف انرژی در استان‌های کشور نیز نشان می‌دهد بیش ترین میزان انتشار co2مربوط به استان تهران بوده و کم ترین آن مربوط به سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خراسان شمالی و ایلام است.