بررسی تاثیر معیارهای کاربری مسکونی در کاهش جرم خیزی در کلا‌نشهر تبریز

مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر معیارهای کاربری مسکونی در کاهش جرم خیزی در کلانشهر تبریز انجام شد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و جامعه آماری شامل کارشناسان در حوزه الگوهای مسکن در کاهش جرم خیزی در سال 1396 بود که با استناد از دادگستری تبریز60 نفر بصورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. چارچوب نظری تحقیق نظریه انجمن بین‌المللی cpted به سرپرستی گرگوری ساویل بود. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته در قالب سه نوع اقدامات طراحی شد. جهت سنجش روایی پرسشنامه از اعتبار محتوایی و جهت سنجش پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد که مورد تایید قرار گرفتند. نتایج آزمون t تک نمونه ای نشان داد؛ شاخصهای اقدامات کالبدی، اقدامات اجتماعی و اقدامات امنیتی کاربری مسکونی و در کاهش وقوع جرم در الگوهای مسکن تاثیر دارند. نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد؛ از بین ده شاخص شناسایی شده در کاهش جرم؛ پیاده سازی برنامه امنیت گستری کاربری مسکونی با 6.98 در اولویت اول، ترغیب ساکنین برای مشارکت کاربری مسکونی با 6.66 در اولویت دوم، نظارت امنیتی کاربری مسکونی با 6.51 در اولویت سوم، کنترل دسترسی کاربری مسکونی با 5.97 در اولویت چهارم، نظارت طبیعی کاربری مسکونی با 5.48 در اولویت پنجم، همبستگی اجتماعی کاربری مسکونی با 5.17 با در اولویت ششم، کیفیت محیطی کاربری مسکونی با 5.06 در اولویت هفتم، نظارت جمعی کاربری مسکونی با 4.89 در اولویت هشتم، قلمروبندی کاربری مسکونی با 4.18 در اولویت نهم و در نهایت آستانه ظرفیت کاربری مسکونی با 4.11 در اولویت دهم در کاهش جرم خیزی در آپارتمانهای بلند مرتبه در شهر تبریز تاثیر دارند که معیار اقدامات امنیتی در رتبه اول؛ معیار اقدامات کالبدی در رتبه دوم و معیار اقدامات اجتماعی در رتبه سوم می باشند. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر معیارهای کاربری مسکونی در کاهش جرم خیزی در کلانشهر تبریز انجام شد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و جامعه آماری شامل کارشناسان در حوزه الگوهای مسکن در کاهش جرم خیزی در سال 1396 بود که با استناد از دادگستری تبریز60 نفر بصورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. چارچوب نظری تحقیق نظریه انجمن بین‌المللی cpted به سرپرستی گرگوری ساویل بود. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته در قالب سه نوع اقدامات طراحی شد. جهت سنجش روایی پرسشنامه از اعتبار محتوایی و جهت سنجش پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد که مورد تایید قرار گرفتند. نتایج آزمون تک نمونه ای نشان داد؛ شاخصهای اقدامات کالبدی، اقدامات اجتماعی و اقدامات امنیتی کاربری مسکونی و در کاهش وقوع جرم در الگوهای مسکن تاثیر دارند. نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد؛ از بین ده شاخص شناسایی شده در کاهش جرم؛ پیاده سازی برنامه امنیت گستری کاربری مسکونی با 6.98 در اولویت اول، ترغیب ساکنین برای مشارکت کاربری مسکونی با 6.66 در اولویت دوم، نظارت امنیتی کاربری مسکونی با 6.51 در اولویت سوم، کنترل دسترسی کاربری مسکونی با 5.97 در اولویت چهارم، نظارت طبیعی کاربری مسکونی با 5.48 در اولویت پنجم، همبستگی اجتماعی کاربری مسکونی با 5.17 با در اولویت ششم، کیفیت محیطی کاربری مسکونی با 5.06 در اولویت هفتم، نظارت جمعی کاربری مسکونی با 4.89 در اولویت هشتم، قلمروبندی کاربری مسکونی با 4.18 در اولویت نهم و در نهایت آستانه ظرفیت کاربری مسکونی با 4.11 در اولویت دهم در کاهش جرم خیزی در آپارتمانهای بلند مرتبه در شهر تبریز تاثیر دارند که معیار اقدامات امنیتی در رتبه اول؛ معیار اقدامات کالبدی در رتبه دوم و معیار اقدامات اجتماعی در رتبه سوم می باشند.