تحلیل پیامدهای توسعه گردشگری بر توانمندسازی مناطق روستایی (مورد مطالعه: روستاهای بخش مرکزی نطنز)

هدف از تحقیق بررسی نقش گردشگری در توانمندسازی ساکنان روستاهای بخش مرکزی شهرستان نطنز است. پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس روش، توصیفی تحلیلی است. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته با 85 سوال است که روایی آن به روش صوری و ساختاری و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. جامعه آماری 4046 نفر است که حجم نمونه با جدول مورگان 354 نفر برآورد گردید. برای انجام تحلیل های آماری از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج میانگین توانمندی در روستاهای گردشگرپذیر با مقدار 3.34 آن را در جایگاه بالاتری از روستاهای غیر گردشگر پذیر با میانگین 3.15 قرار داده است. نتایج آزمون تی، اثر گردشگری بر توانمندسازی فرهنگی و اجتماعی را در سطح اطمینان 95 درصد مورد تایید قرار می دهد. وجود سطح معناداری 0.155 اثر گردشگری بر توانمندی اقتصادی را رد نموده است. مقدار آماره مقایسه‌ توانمندسازی در قالب ابعاد سه‌گانه بین روستاهای گردشگر‌پذیر و غیرگردشگر پذیر در آزمون فیشر با درجات آزادی 1 و 298 برابر با 5.967 شده است. به این صورت اختلاف بین توانمندسازی کل در روستاهای گردش‌پذیر و غیر گردش‌پذیر معنادار است. مقادیر صفر سطح معناداری برای آزمون‌ ویلکاکسون بین ابعاد توانمندسازی، نشان می‌دهد که این ابعاد دو به دو با هم دارای اختلاف معنادار هستند. به این ترتیب توانمندسازی فرهنگی با میانگین 3.48 در بالاترین سطح و توانمندسازی اقتصادی با میانگین 2.98 در پایین‌ترین سطح قرار دارند. نتایج حاصل از خوشه‌بندی متغیرها نیز حاکی از آن است که ابعاد فرهنگی و اجتماعی بر اساس درونمایه مفهومی به مراتب، به هم نزدیکتر هستند.