بررسی نقش زمین ساخت درروند تحول ژئومورفولوژیک پادگانه‌های رودخانه‌ی قزل‌اوزن

بررسی پادگانه ها از عمده ترین مباحث مربوط به ژئومورفولوژی رودخانه ای می باشد. آن‌ها سطوح با شیب کم هستند که به‌موازات محور دره ی رودخانه، در سطوح بالاتر از بستر امروزی درنتیجه‌ی برش بستر، توسط رودخانه و در انعکاس پاسخ به تغییرات عوامل خارجی مانند آب‌وهوا، تکتونیک و سطح اساس ایجادشده‌اند. رودخانه ی قزل اوزن به‌عنوان یکی از طویل ترین سیستم های رودخانه ای، به تغییرات عوامل خارجی (آب‌وهوا، تکتونیک و سطح اساس) به‌خوبی پاسخ داده است. به این منظور، پس از تقسیم بندی مسیر رودخانه به نه بازه، نیمرخ هایی بر روی پادگانه های مجاور گسل ها رسم گردید تا ازنظر تغییر ارتفاع سطوح و تقارن بررسی شوند. هم چنین برای ﺑﺮرﺳﻲ میزان تاثیر فعالیت های ﺗﻜﺘﻮﻧﻴﻜﻲ بر حوضه ی آبریز قزل اوزن، چهار زیر حوضه ی دیواندره، زنجان‌رود، قرنقوچای و هشتچین طارم، به ترتیب از سر آب به پایاب، به کمک دو شاخص، ﮔﺮادﻳﺎن ﻃﻮل رودﺧﺎﻧﻪ (sl) و ﻧﺴﺒﺖ ﭘﻬﻨﺎی ﻛﻒ دره ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع دره (vf) با مقاطع مشخص، بررسی شدند. نتایج بررسی ها نشان‌دهنده‌ی ارتباط ساختمان پادگانه ها با عامل زمین ساخت بوده است. به این معنی که فرم پادگانه‏ها در پایاب رودخانه بیشتر انعکاسی از اثرات نئوتکتونیک و زمین‌ساخت است  درصورتی‌که در سر آب، بیشتر اثرات زمین‌ساخت اولیه را منعکس کرده‌اند. بازخورد چنین فعالیت‌هایی در پایاب حوضه به‌صورت مخروط‌افکنه‌های متداخل و جداره قائم پادگانه‌ها در سنگ‌بستر و در سر آب به شکل پادگانه‌های متداخل در رسوبات آبرفتی با کناره‌هایی کم شیب است.