تحلیل مزیت رقابتی مکان‌های بالقوه برای احداث مراکز درمانی با استفاده از روش تحلیل فرایند شبکه‌ای نمونه موردی: کلان‌شهرهای تهران، مشهد و تبریز

در پی افزایش توجه دولت به مقوله سلامت و ایجاد فضای رقابتی در عرصه ارائه خدمات سلامت، اهمیت کیفیت خدمات درمانی و سطح انتظارات مردم از سیستم سلامت و درمان نیز در پی ارتقای استانداردهای کیفیت زندگی به نحو موثری افزایش یافته است. انتخاب مکان مناسب برای راه‌اندازی یک مرکز درمانی ازجمله تصمیمات استراتژیک است که بالقوه می‌تواند تاثیرات پایدار بر عملکرد آن مرکز در بلند مدت داشته باشد. معیارهای تصمیم‌گیری متعددی می‌توانند بر تصمیم ارزیابی مکان یک مرکز درمانی تاثیرگذار باشند که می‌بایست به‌صورت توامان در نظر گرفته شوند. در مقاله حاضر، معیارهای ارزیابی مکان مناسب برای راه‌اندازی یک مرکز درمانی جدید در سه شهر تهران، مشهد و تبریز با استفاده از روش دلفی و به‌کارگیری مدل رقابتی الماس پورتر مبتنی بر اطلاعات پیمایشی دریافت‌شده از خبرگان ارائه شده است. با توجه به ماهیت مسئله تصمیم‌گیری از منظر وجود ارتباطات متقابل مابین معیارهای تصمیم‌گیری ، از روش تحلیل شبکه با بکارگیری نرم‌افزار super decision برای انتخاب گزینه مناسب استفاده شده است. نتایج حاصل از پیاده‌سازی مدل کمی تصمیم‌گیری چند معیاره در این تحقیق، حاکی از انتخاب شهر تهران به عنوان مکان منتخب برای راه‌اندازی یک مرکز جدید با امتیاز 0.722و قرار گرفتن دو گزینه نسبتا همتراز مشهد و تبریز در جایگاه بعدی به ترتیب با امتیازهای 0.526 و 0.517 است. توسعه زیرساخت‌ها و استفاده از فرصت‌های بالقوه گردشگردی در دو شهر مشهد و تبریز به عنوان دو راه‌کار برای ارتقای جایگاه رقابتی آن‌ها با توجه به یافته‌های تحقیق پیشنهاد می‌شود.