تفسیر معناگرایی شیوه‌های درمان‌گری عامیانه (بررسی دریافت مردم ساکن در مناطق جنوب آذربایجا‏ن‏غربی از درمان‌گری عامیانه)

درمانگری عامیانه آن بخش از دانش و اعتقادات پیشامدرن در رابطه با سلامتی و بهداشت فردی و اجتماعی است، که شفای بیماری‌ها را به امور فراطبیعی و فرابشری برگردانده و برای درمان به گیاهان، اشیاء، اجسام و اوراد پناه می برد؛ امروزه علیرغم پیشرفت های سریع و به روز در این حوزه، نه تنها اهمیت درمان گری عامیانه در میان مردم کاهش نیافته، بلکه گرایش عمومی نسبت به آن در میان طبقات مختلف جامعه افزایش یافته است. در این پژوهش که در شهرهای جنوب آذربایجان‌غربی (بوکان، مهاباد و پیرانشهر) انجام شده است، با استناد به روش کیفی و از طریق مصاحبه‌ی عمیق با افراد، باورهای افراد و دلایل گرایش مردم به درمان گری عامیانه و استنباط آنان از این شیوه ها، زیر لوای چندین مقوله بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که درمان گری عامیانه هنوز جایگاه قابل اعتمادی در میان بخش‌هایی از مردم دارد. در تحقیق حاضر، نام بیماری‌های موردِ نظرِ مخاطبانِ این نوع درمان گری، با همان نام های محلی اعم از باژله، له مه یی، فچک، فریشک، آلو و ... آمده است.