مسئله ‌بحران نام در رمان مهاجرت (مطالعه‌موردی: گلی ترقی و روح‌انگیز شریفیان)

مهاجرت و ترک سرزمین مادری همواره باعث ایجاد چالش‌هایی در زندگی  فرد مهاجر می‌شود و او را با بحران‌های هویتی فراوانی رو به رو می‌کند. یکی از این بحران‌های هویتی، بحران «نام» است. «نام» یکی از بخش‌های بنیادین و اصلی هویت هر فرد است که در واقع، جلوه‌گاه هویت است. مهاجر نیز که در سرزمین جدید همواره دیگری یا خارجی محسوب می‌شود،‌ در تلاش برای نزدیک‌تر شدن و خودی شدن در سرزمین میزبان گاهی دست به تغییر نام می‌زند. این تغییر نام علاوه بر مهاجران نسل اول، در نسل دوم مهاجران یعنی فرزندان آنها نیز نمود دارد. مسئلۀ مهاجرت و چالش‏های مربوط به آن از زوایای مختلف قابل بررسی است ولی آنچه در اینجا مورد نظر ما است تامل در نوع ادبی رمان‏های مهاجرت و توجه به جنبه‏های مردم نگارانه آن است تا با تحلیل متن ادبی رمان و با تمرکز بر حوزه مردم شناسی و جامعه شناسی ادبیات، تحلیلی متفاوت ارائه دهیم و نظر به اهمیت ادبیات مهاجرت به مثابه‌نوع ادبی نوظهور در ایران و ضرورت روشن شدن ابعاد مختلف آن با روش توصیفی تحلیلی مسئله‌بحران نام مهاجر را به مثابه‌یکی از مولفه‌های هویتی، در سه متن ادبی: کارت پستال و چه‌ کسی باور می‌کند رستم اثر روح‌انگیز شریفیان و بازگشت اثر گلی ترقی بررسی و تحلیل کردیم. نتایج به دست آمده حاکی از این است که مهاجران در حرکات آونگ‌وار هویتی خود بین فرهنگ سرزمین مادری و سرزمین میزبان، بحران‌های هویتی را تجربه می‌کنند. بحران نام،‌ یکی از این موارد است. در آثار مورد بررسی،‌ «نام» دارای کارکرد هویتی است و در دو الگوی مهاجران نسل اول و دوم قابل بررسی و تحلیل است.

the problem of name crisis in the migration novel: a case study on goli taraqqi and rouhangiz sharifian

emigrating and departing from one’s homeland often induces problems in the immigrant life, leading to numerous identity crises that one type of it pertains to one’s name. name is a fundamental and integral component of individual’s identity, serving as a tangible representation of one’s overall sense of “self ”. the immigrants, who are often perceived as “others” or foreigners in the new country, sometimes change their name in an attempt to assimilate and gain a sense of belonging. this change of names is evident among not only the first-generation, but also the second-generation of immigrants, i.e., their children. considering the necessity of clarifying different dimensions of migration literature, this article attempts to analyze the phenomena of the immigrant’s name crisis as one of the components of identity which is an important matter in the fields of anthropology and sociologiy of literature. we have done this by analyzing literal textes in the three novels “postcard” and “who believes rostam” written by rouhangiz sharifian, as well as return” written by goli taraqqi, using a descriptive analytical approach. the findings suggest that the immigrants experience identity crises. name crisis serves an identity function and can be studied and analyzed in two groups of the first and second generations of immigrants.