مردم‌شناسی پل رادین

وجه تمایز رویکرد تحقیقاتی پل رادین با دیگر دانشمندان قوم شناس، رعایت هر چه بیشتر اصل بی طرفی و خلع خودآگاه محقق از پیشینه‌تاریخی خود برای نیل به اصالت تحقیق درباره اقوام بدوی است. رادین طی مطالعات و تجارب خود به این نظر کلی رسید که تاریخ ، فردیت و حقایق روانی و اجتماعی این اقوام می باید از جانب قوم شناسان لحاظ گردد و به مشترکات وسیع ماهیت ادراکی جوامع بدوی با مترقی دست پیدا کرد . وی نه تنها تمامی انسان های بدوی را دارای ذهن پیشامنطقی و نازل نمی دانست بلکه اظهار داشت که در تمام جوامع، چه بدوی و چه پیشرفته، انسان هایی با جوهره‌فلسفیدن و تفکر وجود دارند که برای رفع حوائج و نیازهای مادی یا معنوی خود، از خلاقیت های درونی بهره می جویند و افراد عامی و عملگرای جامعه را به پذیرش و ایمان به این قابلیت هایشان هدایت می کنند. در تحقیقات قوم شناختی پل رادین، مردم بدوی جامعه ای مرکب از انسان های عملگرا و متفکر، با سطوح مختلفی از استقلال حقیقت فردی تا  انجذاب به واقعیات اجتماعی معرفی می شوند. از این رو رادین، خود را از ابراز و اتیان تئوری های خاص برای توصیف ماهیت جوامع بدوی برکنار می دارد و علیرغم سعی بلیغ در شناسایی ایشان با تمرکز بر تاریخ و فردیت خاصشان و بهره گیری از روانشناسی تحلیلی، همواره پرانتز توصیفات خود را باز می گذارد.

paul radin’s anthropology

the distinguishing feature of paul radin’s research approach with other ethnologists is the observance of the principle of neutrality as much as possible and the self-conscious removal of the researcher from his historical background in order to achieve the originality of the research on primitive peoples. during his studies and experiences, radin came to the general opinion that the history, individuality and psychological and social facts of these peoples should be taken into account by ethnologists and he found the broad commonalities of the perceptual nature of primitive and progressive societies. not only did he not consider all primitive people to have a pre-rational and low mind, but he also stated that in all societies, whether primitive or advanced, there are people with the essence of philosophizing and thinking, who are able to meet their needs and their material or spiritual needs benefit from their inner creativity and lead the common and practical people of the society to accept and believe in these capabilities. in paul radin’s ethnological research, the primitive people of a society composed of practical and thoughtful people are introduced with different levels of independence of individual truth to attraction to social realities. therefore, radin removes himself from expressing and developing specific theories to describe the nature of primitive societies, and despite his eloquent attempts to identify them by focusing on their history and individuality and using analytical psychology, he always leaves open the parentheses of his explanations.