تحلیلی نمادشناختی از ریتون‌های هخامنشی در پیوند با آیین‌های نوشیدنی ایران باستان

ریتون‌های هخامنشی از جمله جام‌هایی هستند که در جنس، شکل و اندازه‌های مختلف باقی مانده‌اند. چنین به نظر می‌رسد که برخی از انواع نفیسِ این ساغرهای منتهی به سر یا نیم‌تنه‌ی جانوران به نوعی نشان‌دهنده جایگاه اجتماعی و نمادی از قدرت صاحبان خود محسوب می‌شدند. چنین معنایی به دست نمی‌آید مگر این‌که ریتون‌ها، به عنوان ساخته‌های هنری، با رویکردی متفاوت با آن‌چه در مطالعات هنری مرسوم است، به عنوان ابزارهای آیینی مورد بررسی قرار گیرند.جام‌ها که در نظام اعتقادی اقوام هندواروپایی به واسطه‌ی رابطه‌ی خود با آشامیدنی‌های آیینی از اهمیتی ویژه برخوردار هستند می‌توانند نمادهایی در نظر گرفته شوند که به جهت ارتباط با آیین‌ها و اسطوره‌هایی خاص در نظام گسترده‌ی نمادین فرهنگ هندواروپایی با ساختار ایدیولوژیک این فرهنگ نیز در پیوند قرار می‌گیرند و از خلال این رابطه تولید معنا می‌کنند.مطالعه‌ی پیش رو با داشتن رویکردی نمادشناختی و تفسیری در حوزه انسان‌شناسی هنر و بهره‌گیری از روش اسطوره‌شناسی تطبیقی نو از آن جهت که الگوهای ساختاری را مد نظر قرار می‌دهد یک تحقیق کیفی است. این پژوهش که در یافته‌اندوزی از شیوه کتابخانه‌ای بهره برده است می‌کوشد نه‌تنها از طریق معناهای حاصل از رابطه جام‌ها و آشامیدنی‌های آیینی در نظام اعتقادی هندواروپاییان به ساختاری برسد که نهایتآ بر جامعه هخامنشی قابل تعمیم است بلکه میان ریتون‌های هخامنشی به عنوان ساخته هنری و آیین‌های هوم پیوند برقرار سازند.