بررسی نقش پهپادها در استراتژی نظامی کشورها با بهره گیری از آموزه های استراتژیک سان تزو و کلازِویتس: مطالعه موردی جمهوری اسلامی ایران

این پژوهش در پی پاسخ به این سوال اصلی که «با چارچوب قرار دادن آموزه‌های سان‌تزو و کلازِویتس، پهپاد چه نقشی در استراتژی کشورها (ازجمله نظامی جمهوری اسلامی ایران) ایفا می‌نماید؟» این فرضیه را ارائه می‌دهد که «مطابق با آموزه‌های استراتژیک سان‌تزو، پهپاد ابزاری است که چهار کارکرد استراتژیک دارد: الف)می‌تواند به‌تنهایی یا به‌واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقاط ضعف دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به‌تنهایی و هم به‌واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی به تحقق هدف «شکستن مقاومت دشمن بدون جنگ» مساعدت شایانی می‌نماید؛ ج)موجب شناخت دقیق دشمن و کسب اطلاعات حساس از او می‌شود؛ و د) از آن‌جا که کل جنگ بر پایه فریب قرار دارد، می‌تواند با انجام جنگ الکترونیک فریب دشمن را محقق نماید و یا در فریب سامانه‌های راداری و پدافندی دشمن نقش مهمی ایفا نماید؛ هم‌چنین مطابق با آموزه‌های استراتژیک کلازِویتس، پهپاد ابزاری است که سه کارکرد استراتژیک دارد: الف) می‌تواند به‌تنهایی یا به‌واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقاط ثقل و قوت دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به‌تنهایی و هم به‌واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقشی اساسی در تحقق هدف «تخریب نیروهای مسلح دشمن» ایفا می‌نماید؛ و ج) به‌واسطه کارکرد عالی، تحمیل اراده و خواست سیاسی خودی به دشمن را تسهیل می‌نماید». مضاف بر پاسخ به سوال اصلی، در این پژوهش نگاه مقامات و استراتژی‌های نظامی ایالات متحده به پهپادهای ایرانی مورد واکاوی قرار می‌گیرد.