نقش بازیگران فرامنطقه‌ای در ترتیبات امنیتی خلیج‌ فارس

رقابت و درگیری‌ در منطقه راهبردی خلیج‌ فارس با توجه به تعدد ذینفعان در سطح منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای که درگیر آن هستند، منبع بی‌ثباتی قابل‌توجهی بوده و عرصه منطقه‌ای را نیز تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. در زمینه نقش بازیگران فرامنطقه‌ای در قبال امنیت خلیج‌فارس و با توجه به اینکه در سال‌های اخیر روندهای امنیتی خلیج فارس با تنوع مشارکت‌ها و همکاری‌های دفاعی مواجه بوده است، به‌طور کلی دو رویکرد غالب وجود دارد. رویکرد اول بر اساس واقعیت‌های منطقه‌ای، درگیری‌ها و رقابت‌های پیچیده است. در این رویکرد برای اطمینان از حفظ توازن قوا، شکل‌گیری اتحادها و به حداکثر رساندن توان نظامی و بازدارندگی لازم است. رویکرد دوم که یک ساختار امنیتی جامع مربوط به همکاری در زمینه‌های تجاری، محیط‌زیست، انرژی، امنیت خطوط دریایی و مبارزه با تروریسم است، استراتژی مناسبی برای دستیابی تدریجی به یک سیستم امنیتی با مشارکت همه طرف‌ها را توصیه می‌کند. ازاین‌رو، پرسش‌ پژوهش این‌گونه است که انگیزه این روندهای امنیتی چیست و آن‌ها به چه ترتیباتی در منطقه اشاره می‌کنند و آیا پویایی‌های موردنظر احتمالا منجر به تغییر شکل عمیق امنیت خلیج فارس می‌شود یا که خیر؟ فرض بر این است که با توجه به نوسانات مداوم در این منطقه استراتژیک، شروع و اجرای سازوکار امنیتی که تمام عوامل مرتبط را درگیر کند قطعاً موضوعی است که نیاز به توجه بیشتر دارد. بدین اعتبار، چنین سازوکاری وجود ندارد و ترتیبات و رژیم‌های امنیتی موجود بستری را ارائه نمی‌دهند که همه بازیگران حوزه خلیج‌فارس به‌خصوص ایران و عربستان در آن با یکدیگر تعامل‌های امنیتی و دفاعی داشته باشند.

the role of extra-regional actors in the security arrangements of the persian gulf

competition and conflict in the strategic region of the persian gulf due to the multiplicity of stakeholders at the regional and extra-regional surface that are involved in it is a significant source of instability and affects the regional arena as well. in the context of the role of extra-regional actors in the security of the persian gulf and considering that in recent years the security trends of the persian gulf have been faced with a variety of partnerships and defence cooperation, there are generally two dominant approaches. the first approach is based on regional realities, complex conflicts and competitions. in this approach, to ensure the balance of power, it is necessary to form alliances and maximize military power and deterrence. the second approach, which is a comprehensive security structure related to cooperation in the fields of trade, environment, energy, maritime security and counter-terrorism, recommends a suitable strategy to gradually achieve a security system with the participation of all parties. therefore, the research question is what is the motivation of these security trends and what arrangements do they refer to in the region and are the dynamics in question likely to lead to a deep change in the security of the persian gulf or not? it is assumed that due to the constant fluctuations in this strategic region, the initiation and implementation of a security mechanism that involves all relevant factors is an issue that needs more attention. accordingly, there is no such mechanism and the existing arrangements and security regimes do not provide a platform for all actors in the persian gulf region, especially iran and saudi arabia, to have security and defence interactions with each other.