چشم‌اندازی بر راهبردی شدن روابط روسیه و رژیم صهیونیستی در دوره پوتین (با نگاه به منافع جمهوری اسلامی ایران)

در سا‌لهای اخیر روسیه و رژیم صهیونیستی با اتخاذ یک سیاست عمل‌گرایانه و منفعت‌محور در روابط دوجانبه و در محیط پیرامونی، اهداف و منافع ملّی‌ خود را در تعامل با یکدیگر جستجو می‌کنند. با بازگشت روسیه در نقش قدرتی فرامنطقه‌ای به غرب آسیا این مناسبات ابعاد گسترده‌تری یافته، به طوری‌که می‌توان از «روابط استراتژیک» میان این دو بازیگر سخن به میان آورد. فارغ از این، ماهیت روابط میان این دو می‌تواند بر منافع و مصالح سایر دولتها از جمله جمهوری اسلامی ایران تاثیرگذار باشد. هدف این پژوهش «انکشاف و شناسایی شاخصها و ابعاد راهبردی روابط فدراسیون روسیه و رژیم صهیونیستی در دوره زمامداری ولادیمیر پوتین و تاثیر آن بر جمهوری اسلامی ایران» است. پرسش اصلی پژوهش از این قرار است که: «ماهیت و چیستی روابط روسیه و رژیم صهیونیستی تا چه میزان از سنخ مناسبات استراتژیک و پیوندهای راهبردی است و سطح روابط میان این دو بر جایگاه و منافع ایران در منطقه چه تاثیری دارد؟ فرضیه پژوهش بر اساس چارچوب نظری این گونه تدوین یافته است: «روابط روسیه و رژیم صهیونیستی در پرتو تحولات بین‌المللی و نیازمندیهای متقابل در سطوح سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی به مرحله‌ای از گفتمان و شراکت راهبردی رسیده است که ارتقای این روابط راهبردی میان دو بازیگر با توجه به روابط نزدیک تهران مسکو از یک‌سو، و دشمنی رژیم صهیونیستی و جمهوری اسلامی ایران از سوی دیگر، می‌تواند بر منافع ایران در منطقه اثرگذار باشد.» چارچوب نظری پژوهش، «کارکردگرایی»، روش پژوهش «تحلیل کیفی» و ابزار گرداوری داده‌ها کتابخانه‌ای و اسنادی است.