نگاه جنسیتی به کار و تاثیر آن بر توسعه انسانی

انسانها با تواناییهای متفاوت پا به دنیا می گذارند . هدف از توسعه ایجاد محیطی است که در آن همه مردم بتوانند تواناییهای خود را گسترش دهند . توسعه انسانی و پایداری آن اجزای ضروری اصل هماهنگی اجرای عدالت را ایجاب می کند . این عدالت در دادن فرصتهاست . هر فردی از افراد جامعه حق دارد که با برخورداری از فرصتها بتواند تواناییهای بالقوه خود را به بهترین وجه ممکن مورد استفاده قرار دهد . در این نوشتار به بررسی ویژگیهای اشتغال زنان پرداخته شده است تا با استناد به آن بتوان در اختصاس دادن شرایط ویژه که در آن امکاناتی متناسب با آن شرایط وجود داشته باشد ، اهتمام ورزید . زنان به واسطه شرایط فیزیکی و اجبارهای فرهنگی ناشی از آن مسوولیت حفظ و مراقبت فرزندان و همچنین مسوولیتهایی در قبال همسر و والدین خود دارند . در صورتی که این شرایط ویژه مورد توجه مسوولان و برنامه ریزان قرار نگیرد ، نمی توان از کار این نیروی عظیم بالقوه استفاده بهینه کرد . همچنین در این نوشتار از عوامل تبعیض آمیز برای کار زنان یعنی عوامل اجتماعی و عوامل فرهنگی سخن به میان می آید و اینکه پروسه تثبیت شرایط تبعیض آمیز از طریق جریان اجتماعی شدن ادامه می یابد . میزان نابرابری و تبعیض ، بر روی سطح و میزان توسعه انسانی موثر است ؛ بنابراین کشورهای در حال توسعه می توانند برای سرعت بخشیدن به پروسه ، عوامل تبعیض در کار زنان را ( با ملاحظه ویژگیهای آن ) بر طرف کنند .