ادبیات قدیم در نگاهی نو

این نوشتار کوششی است برای زدودن غبار ره از ادبیات قدیم ، تلاشی است در توجیه جاودانگی شاهکارهای ادبی و تپش قلب آن در طول زمان ، نمودن باوری است در ارتباط تنگاتنگ سرمایه های ادبی و هنری با نیازها و خواستهای روانی و احساسی و وجدانی انسانها در هر عصر و روزگار .این پژوهش مبتنی بر اصول زیر است : 1- ادبیات ابعاد و لایه های مختلف دارد که در محدوده مفهوم قاموسی لغات و منطوق تنگ الفاظ نمی گنجد .2- ادبیات شکوهمند خزان ندارد و این ، برداشتها و تفسیر های مقطعی و تک بعدی از آن است که دیر نپاید .3- ادیب و هنرمند شبحی مجمل از ابعاد محصول خود در ذهن دارد ، عمیقا به همه زوایای آن آگاه نیست .4- بالندگی شاهکارهای ادبی ، پس از مرگ هنرمند شروع می شود ؛ زیرا این شرایط زمان ، تاریخ ، و نقد ناقدان است که ذخیره های ادبی و هنری را بارور می کند و ابعاد آن را می نمایاند .