نواهای سوگ از نساء تا فدوی طوقان

در میان همه موضوعات شعری - به شرط انکه صدق عاطفه و خلوص احساس را در انها اعتبار کنیم - مرثیه زیباترین و عمیقترین و کاملترین نوع شعر است و در کنار ویژگیهای خاص خود ، شعاعی از دیگر اغراض شعری را نیز در خویش دارد . دلالت ضنی مراثی بر دیگر مفاهیم شعری گر جه در شعر کهن عربی غالبا محدود به مضامین مدح است اما در شعر معاصر آشکارا احساس می شود . زیبایی و نرمی و مهر غزل را در کنار متانت و استحکام مدح و صلابت و سطوت حماسه در شعر سوگ معاصر می یابیم . برخلاف مرثیه کهن ، مرثیه معاصر تصویر مرده ای در زندان گور نیست بلکه ترسیم شهید زده ای است که همواره پیامی پویا ورای مرزهای سوگ محض دارد . این شعر اینک بخشی از ادبیات مقاومت و فرهنگ شهادت است و از این تبلور اسطوره فدا و روایت رهای از بند هاست .