مرگ بی رنج و انتخاب اصلح در ناسیونال سیوسیالیسم

از دیر باز مفهوم مرگ بی رنج به این معنا بوده است که افراد فرتوت و بیمار را بدون تحمل هیچ رنجی به زندگیشان خاتمه دهند . به نظر انسان گرایان ، وظیفه پزشک کمک به بهبود بیمار است ؛ ولی تعدادی این کمک را در نگهداری بیمار بیهوده می شمردند و وظیفه پزشک را تنها در تهیه زمینه مرگ بی رنج می دانستند . این دسته بیشتر نژاد پرستان و عقاید داروین ، کارهای تحقیقاتی فراوانی در جهت اصلاح نژاد و نسل انجام دادند . آنان ، عقیم کردن اجباری و ممنوعیت ازدواج را برای افراد ناقص الخلقه پیشنهاد دادند و در نهایت بیماران لاعلاج را سر به نیست کردند ؛ زیرا برای جامعه و دولت خسارات مالی فراوان به بار می آوردند و انسانهای غیر مولد بودند . اندیشه مرگ بی رنج زمینه مساعدی را برای دوران ناسیونال سوسیالیسم در آلمان فراهم کرد که منجر به کشتار جمعی با انگیزه اصلاح نژاد شد . نابودی و عقیم سازی بیماران در آلمان نازی در جهت اجرای سیاست پاکسازی قومی و نژادی به وقوع پیوست و علل اجرای مرگ بی رنج را در آلمان نازی می توان در بنیانهای فکری و مسلکی سیاسی تک گرای حزب خود کامه یافت .