نحوه واگذاری حالت دستوری در ساختهای دومفعولی زبان فارسی- تحلیلی بر پایه نظریه حاکمیت و مرجع گزینی

در زبان فارسی آرایش جمله از انعطاف پذیری نسبی برخوردار است . با وجود این در بسیاری از مطالعات مربوط به ساخت جمله ، آرایش بینادین سازه ها در این زبان به صورت فاعل - مفعول - فعل sov معرفی شده است . علیرغم این توافق عام در خصوص آرایش بنیادین جمله در زبان فارسی درارتباط با آرایش گروههای نحوی در ساخت جمله های دو مفعولی این زبان بین زبان شناسان حداقل در حوزه مطالعات مبتنی بر چهار چوب نظری در ساخت جمله های دو مفعولی این زبان شناسان حداقل در حوزه مطالعات مبتنی برچهار چوب نظری حاکمیت و مرجع گزینی اختلاف نظر وجود دارد . چگونگی اختصاص حالت دستوری در ساختهای دو مفعولی زبان فارسی نشان می دهد که مفعول صریح در جایگاه خواهر فعل بدون تیره تولید می شود و در همان جایگاه حالت دستوری و نقش تتای خود را از طریق فعل دریافت می کند . با وجود این در صورتی که مفعول صریح از ویژگی + مشخص برخوردار باشد د رسطح ر- ساخت تقریبا همان روساخت در چهار چوب دستوری گشتاری قبل از نظریه حاکمیت و مرجع گزینی به جایگاه مشخص گروه فعلی spec vp انتقال می یابد تا حالت دستوری واگذار شده به آن تحت حاکمیت عنصر صرفی infl مورد بازبینی قرار گیرد . در این ارتباط ، شواهدی از نحوه به کارگیری مخل parasitic gap روابط مرجع گزینی و افعال مرکب در جمله های زبان فارسی ارائه نموده و نشان خواهیم داد که اختصاص حالت دستوری در ساختهای دو مفعولی زبان فارسی با پیشنهاد دو جایگاه متفاوت برای مفعول صریح در سطح ر- ساخت قابل توجیه است :الف) جایگاه مشخص گر گروه فعلی برای مفعول صریح مشخص؛ب) جایگاه مجاورت فعل اصلی برای مفعول صریح نامشخص.بر اساس ، مفعول صریح که از ویژگی + مشخص برخوردار است نسبت به مفعول صریح که فاقد این ویژگی است جایگاه بالاتری در نمودارهای ایکس تیره به خود اختصاص می دهد و بر آن سازه فرمانی نیز دارد . این جایگاه مفعول صریح می تواند یک مخل را در بخش دیگری از جمله تجویز نماید .