پیدایش و تحول شعر رمانتیک در ایران

در این مقاله با اشاره به روند تحول تدریجی محتوا و فرم شعر فارسی در دهه های نخست قرن بیستم، پیدایش و تحول شعر رمانتیک فارسی به مثابه یک جریان نو آیین شعری بررسی شده است. نویسنده پس از پرداختن به زمینه های سیاسی - فرهنگی پیدایش این جریان شعری در ایران، تاثیر شعر رمانتیک فرانسه و شعر نوین ترکی عثمانی را در ظهور آن مورد تاکید قرار داده است و ضمن بیان برخی از خصایص شعر رمانتیک فارسی، سیر دگرگونی آن را از آغاز پیدایش تا پایان قرن بیستم مرور کرده است. بر اساس استنباط نویسنده بر خلاف قول مشهور، پیشینه رویکرد به شعر رمانتیک به سالها پیش از سروده شدن افسانه نیما و (سه تابلو مریم) عشقی باز می گردد. شعر عشقی واپسین فروغهای رمانتیسم اجتماعی را باز می تاباند و افسانه نیما فصل تازه ای در تاریخ شعر رمانتیک می گشاید که با دگرگونیهای صوری و محتوایی تا پایان قرن دوام می یابد و با مرگ فریدون مشیری در واپسین سال قرن بیستم پرونده این جریان شعری بسته می شود.