بررسی و تعیین انرژی مصرفی در دو روش تولید پیاز خوراکی

این پژوهش به منظور بررسی انرژی مصرفی در تولید پیاز خوراکی به دو روش بذرکاری و نشاکاری و ارایه راه-کارهایی برای کاهش مصرف انرژی اجرا گردید. برای تعیین میزان انرژی های نهاده و ستانده محصول پیاز، پرسش‌نامه‌‌ای تنظیم و نوع و میزان نهاده های مصرفی در مراحل مختلف تولید و نیز عملکرد محصول برداشت شده در آن توسط زارعین پیاز تکمیل شد. بر اساس نتایج، نسبت انرژی ستانده به نهاده در دو روش بذرکاری و نشاکاری به ترتیب 82/0 و 95/0 برآورد شد. خالص افزوده انرژی (بهره خالص انرژی) در روش بذرکاری و نشاکاری به ترتیب 8/52358- و 2/14333- مگاژول در هکتار به دست آمد. اندازه‌گیری بهره‌وری انرژی نشان داد که این شاخص در روش بذرکاری 24/0 و در روش نشاکاری 29/0 کیلوگرم بر مگاژول می‌باشد. محاسبه شدت انرژی بیانگر آن بود که به ازای تولید یک کیلوگرم پیاز در روش بذرکاری و نشاکاری به ترتیب به 13/4 و 4/3 مگاژول انرژی نیاز است که از صرفه‌جویی 5/21 درصدی انرژی در روش نشاکاری حکایت دارد. کاربرد روش‌های آبیاری جدید، ماشین‌های مناسب کاشت و برداشت و توجه به توصیه کارشناسان کشاورزی در امر مصرف کود، سم و بذر، نقش اساسی در کاهش مصرف انرژی و هزینه های تولید پیاز ایفا می‌کند.