مدلسازی سیستم انرژی با هدف افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر: مطالعه موردی شهر اهواز

امروزه مصرف انرژی و امور مربوط به کنترل‌های زیست‌محیطی به یک موضوع اصلی در برنامه ریزی و سیاستگذاری‌های ملی و منطقه‌ای تبدیل شده است. در همین راستا از مدلسازی انرژی به منظور پیش‌بینی روند جاری سیستم‌های انرژی و بررسی آثار بلند مدت اعمال سیاست‌های مختلف بر هر سیستم استفاده می‌شود. در این مقاله برای ارزیابی تاثیر احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر بر سیستم انرژی شهر اهواز از مدل انرژی پلن استفاده شده است. بدین منظور سیستم انرژی اهواز از سه منظر میزان انتشار کربن، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در تولید برق و مصرف سوخت‌های فسیلی ارزیابی شده و اثرات افزودن 230 مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر به سیستم تولید برق، از سه جنبه گفته شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نهایی نشان داد که در صورت بهره‌برداری از این نیروگاه‌ها می‌توان از انتشار سالیانه 260 هزارتن دی اکسید کربن جلوگیری کرده و میزان مصرف سوخت‌های فسیلی حدود 500 هزار بشکه نفت در سال کاهش پیدا خواهد کرد.

Modeling the Energy System to Evaluate Share of Renewable Energies: Case of City of Ahvaz

Recently, energy consumption and environmental controls have become a major issue in national and regional planning and policy making. In this regard, energy modeling is used to evaluate the current trend of energy systems and to investigate the longterm effects of different policies on each system. In this paper, EnergyPLAN model is used to assess the effect of the utilization of renewable resources on the energy system of Ahvaz city. For this purpose, the energy system of Ahvaz has been evaluated from three aspects including carbon emission, share of renewable energy in electricity generation and primary energy consumption. Afterward, the impacts of adding 230 MW of renewable energy to the power generation system is evaluated from three mentioned aspects. The results revealed that the utilization of 230 MW renewable resources, will lead to reduce 260 thousand tons of CO2 emissions and about 500 thousand barrels of oil fossil fuel consumption, annually.