مطالعه نقش گردشگری در توسعه پایدار روستایی: مطالعه موردی روستاهای حسنلو، بالیقچی،کوزه‌گران و شیخ‌معروف

: امروزه، اتکا به منابع پایه کشاورزی جهت تداوم حیات اقتصادی – اجتماعی روستاها و قطب‌های کشاورزی کافی نیست. یکی از مهم‌ترین راهکارهای تخفیف این مسأله، شناسایی منابع اقتصادی مکمّل بخش کشاورزی است. گردشگری روستایی نیز، هم به عنوان یکی از منابع تسهیل‌کننده توسعۀ پایدار و هم به عنوان یکی از بخش‌های اصلی اقتصاد جامعه، مورد توجه اساسی قرار گرفته است. طی دهۀ اَخیر، گردشگری روستایی در شهرستان نقده، جایگاه نسبتاً مهمی به دست آورده و هدف مقاله حاضر نیز، تعیین و شناسایی ظرفیت‌ها و خطوط راهنمای توسعۀ گردشگری پایدار روستایی است. بدین منظور، ابتدا پیشینه نظری و تجربی گردشگری روستایی بررسی و سپس با روش کیفی- مشارکتی، به شناسایی اکتشافی عوامل و موانع اقتصادی، اجتماعی و محیطی توسعۀ گردشگری پایدار روستایی در منطقۀ پرداخته شد. برای تعیین میانگین وزنی و رتبه بندی عامل‌ها، به بررسی کمی پرداخته شد که بدین منظور، با استفاده از نمونه گیری طبقه‌ای متناسب با حجم، از جمعیت بالای 20 سال، تعداد 134 نفر برای مصاحبه انتخاب شدند. داده‌های گردآوری شده، به وسیله آزمون‌های تحلیل عاملی تفکیک شده و با استفاده از روش swot، عامل‌ها، رتبه‌بندی و براساس نتایج مستخرج از داده‌ها، استراتژی‌های توسعۀ گردشگری پایدار روستایی در منطقه ارائه گردید. یافته‌های پژوهش، بیانگر ناپایدار بودن گردشگری روستایی در منطقه بوده و محدودیت سرمایه انسانی و اجتماعی، از دلایل عمده این ناپایداری است.