ارزیابی ریسک سیستمی در نظام مالی کشور با استفاده از روش شبکه علیت گرنجر

هدف: ریسک سیستمی زمانی اتفاق می‎افتد که شکست یا بحران در یک بخش از بازار به دیگر بخش‎ها سرایت کند و به بحرانی فراگیر تبدیل ‎شود؛ به گونه‎ای که زیان یک یا چند نهاد مالی مهم و اثرگذار به سایر نهادها نیز منتقل شود. در نظام مالی هر کشوری شناسایی دقیق و به‎‎موقع ریسک سیستمی با‎ هدف پیشگیری از وقوع بحرانِ مالی ضرورتی انکارناپذیر است. بنابراین در پژوهش حاضر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور ارزیابی شده است.  روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش شبکه علیت گرنجر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور، شامل بانک‎ها، شرکت‎های سرمایه‎گذاری و بیمه در فاصله زمانی 1390 تا 1396 ارزیابی شده است.یافته‎ها: نتایج پژوهش نشان می‎دهد بخش بانکی و بیمه به‎ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان ریسک سیستمی هستند. همچنین مشخص شد که میزان ارتباط سیستمی بین نهاد‎های مالی در گذر زمان تغییر می‎کند. در بررسی اعتبار نتایج پژوهش، با استفاده از رگرسیون رتبه‎ای مشخص شد که نتایج استخراج شده از اعتبار کافی برخوردارند.نتیجه‎گیری: بخش بانکی دارای بیشترین درجه تاثیرگذاری بر سایر بخش‎هاست که این موضوع بر بالا بودن ریسک سیستمی در بخش بانکی دلالت دارد. به بیان دیگر، بخش بانکی به‎عنوان جزئی از نظام مالی کشور نسبت به سایر بخش‎ها اهمیت سیستمی بیشتری دارد و در صورت وقوع بحران مالی در این بخش، به‎علت تاثیرگذاری به نسبت بالای آن، به‎راحتی می‎تواند به سایر بخش‎ها سرایت کند.

Assessing the Systemic Risk in the Financial System of Iran using Granger Causality Network Method

Objective: Systemic risk occurs when failure or crisis in a particular segment of a market propagates to other segments and develops into a pervasive crisis, so that the loss incurred by one or more influential major institutions spreads to others.The precise and timely identification of systemic risk is an indispensable necessity in each country’s financial system to prevent a financial crisis. In this regard, this study seeks to evaluate the systemic risk in Iran financial system.Methods: In the present study, we try to evaluate the systemic risk in the financial system of the country including banks, investment and insurance companies between 2011 and 2017 using Granger Causality Network method.Results: According to the results of this study, banking and insurance sectors have the highest and lowest systemic risk, respectively. In addition, the results showed that the systemic relationship between financial institutions changes over time. Finally, the Rank regression was used to validate the results of the research and it was found that the extracted results enjoy adequate validity.Conclusion: The results showed that, among the three sectors, banking sector imposed the largest impacts on others indicating high level of systemic risk in this sector. In other words, as a part of financial system of the country, banking system is of higher systemic importance than the other sectors, so that a possible crisis in this sector may easily spread to other sectors given its relatively large influence on other sectors.