بررسی مهارتهای ارتباطی کارکنان و شاغلان بهداشتی درمانی

اهداف: مهارت‌های ارتباطی یکی از مهارت‌های اساسی زندگی اجتماعی انسان‌ها و یکی از دغدغه های اصلی و چالش برانگیز در زندگی است که تاثیر عمیقی بر موفقیت افراد و سازمان‌ها دارد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مهارت‌های ارتباطی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان و شاغلان بهداشتی‌درمانی انجام شده است. مواد و روش ها این مطالعه توصیفی- ‌تحلیلی با حجم نمونه 409 نفر در بیمارستان روان‌پزشکی و سوختگی زارع در سال 1394 انجام شده است. نمونه‌ها به روش سرشماری به مطالعه ورود پیدا کرده‌اند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه مهارت‌های ارتباطی شامل مهارت درک پیام، مهارت گوش دادن، بینش به فرایند ارتباط و قاطعیت در ارتباط بوده است .داده‌ها با نرم افزار spss18 و با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آنوا و تی‌تست تجزیه‌وتحلیل شده است. یافته ها میانگین مهارت‌های ارتباطی کارکنان 154 و در سطح مطلوب است. اختلاف معنی‌داری بین مهارت‌های ارتباطی با متغیرهای سابقه کار، تحصیلات، محل خدمت، وضعیت استخدامی و سمت نشان داده شده است (0/05>p). بین قاطعیت و مدرک تحصیلی ارتباط معنی‌داری نشان داده شده است. نتیجه گیری با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر توصیه می‌شود با ایجاد تمهیدات لازم برای افزایش آموزش‌های ضمن خدمت کارکنان و شاغلان بهداشتی‌درمانی به افزایش مهارت‌های ارتباطی آنان کمک شود و در نتیجه رضایتمندی مراجعان و کارکنان افزایش یابد.