مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی فراشناختی و آموزش گروهی مهارت‌های زندگی بر افسردگی، کیفیت زندگی، سبک پاسخ‌دهی نشخواری و فراشناخت‌های زنان مطلقه

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی فراشناختی و آموزش گروهی مهارت های زندگی بر افسردگی، کیفیت زندگی، سبک پاسخ دهی نشخواری و باورهای فراشناختی زنان مطلقه بود. روش: در این تحقیق تجربی، از نوع طرح های تک عاملی با پیش آزمون و پس آزمون، 24 زن مطلقه ارجاع شده جهت درمان افسردگی به طور تصادفی در دو گروه گمارده شدند (گروه درمان فراشناختی و آموزش مهارت های زندگی). افراد گروه درمان فراشناختی، 8 جلسه گروه درمانی فراشناختی و افراد گروه مهارت های زندگی، 8 جلسه برنامه ی آموزشی مهارت های زندگی را دریافت کردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های افسردگی بک ویرایش دوم(bdi-ii)، پرسشنامه باورهای فراشناختی 30 سوالی (mcq30)، سبک پاسخ دهی نشخواری (rrs) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت فرم کوتاه (whoqol-bref)، در دو مرحله پیش از درمان و پس از درمان، گردآوری شدند. دو پرسشنامه اثرگذاری کلی بالینی (cgi) و رضایت از درمان (csq) نیز در پایان مداخلات توسط آزمودنی ها تکمیل شد. یافته ها: گروه درمانی فراشناختی، در مقایسه با آموزش گروهی مهارت های زندگی، باعث بهبود معنادار باورهای مثبت درباره نگرانی (p=0.03)، بهبود بالینی کلی (p= 0.01)، شاخص تاثیر (p=0.003) و رضایتمندی از درمان (p=0.04) شد. در سایر متغیرها تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: گروه درمانی فراشناختی باعث بهبود باورهای مثبت درباره ی نگرانی، بهبود بالینی کلی و رضایت از درمان بیشتر در زنان مطلقه شد.

To Compare the Effectiveness of the Metacognitive Group Therapy and the Group training of the Life Skills on Improving the Depression, Quality of Life, The Style of Ruminative Response and Metacognitions in the Divorced Women

Objectives: The aim of this study was to investigate the effectiveness of metacognitive group therapy and the group training of the life skills on depression, quality of life, the style of ruminative responding, and metacognitive believes of the divorced women. Methods: In this quasiexperimental study with univariable pretest posttest design, 24 divorced women who referred for treatment of depression were randomly assigned to one of the two therapeutic groups (metacognitive therapy and life skills training). The patients of the metacognitive group therapy received 8 sessions of treatment and also patients in the group of life skills received the 8 sessions of educational program for life skills. Data were gathered in two stages of pretreatment and posttreatment by using of Beck Depression Inventory2nd edition (BDIII), Metacognitive Questionnaires30 (MCQ30), Ruminative Responses Scale (RRS), and World Health Organization Quality of Lifeshort form (WHOQOLBREF). Two questionnaires of The Clinical Global Impressions Index (CGI) and Clinical Satisfaction Questionnaire (CSQ) were completed by the participants at the end of interventions. Results: Data showed that metacognitive group therapy significantly improved positive beliefs about worry (p=0.03), general clinical improvement (p=0.01) and impression index (p=0.003), and also clinical satisfaction (p=0.04). Yet, there was not any meaningful difference between two groups in the other variables. Conclusion: Metacognitive group therapy improved the positive beliefs about worry, general clinical improvement, and clinical satisfaction in divorced women.