اثربخشی بازی‌درمانی کودک‌محور بر مشکلات رفتاری درونی‌سازی و برونی‌سازی‌شده کودکان با آسیب فلج مغزی

اهداف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی‌درمانی کودک‌محور بر مشکلات رفتاری درونی‌سازی و برونی‌سازی‌شده کودکان با آسیب فلج مغزی، صورت گرفته است. مواد و روش ها پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پی‌گیری بود و از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و پی‌گیری استفاده شد. جامعه آماری، تمامی کودکان 86 سال با آسیب فلج مغزی مرکز توان‌بخشی رفیده واقع در شهر تهران بود. برای انتخاب نمونه تعداد 30 کودک با آسیب فلج مغزی به صورت دردسترس و تصادفی در دو گروه 15‌نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مشکلات رفتاری با آزمون سیاهه رفتار کودک در پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پی‌گیری سنجیده شد. بازی‌درمانی کودک‌محور به مدت 16‌جلسه، دو ‌‌بار در هفته بر روی گروه آزمایش انجام شد. با گذشت سه ماه از مداخله بازی‌درمانی کودک‌محور، آزمون پی‌گیری برای بررسی تداوم، تثبیت و تعمیم نتایج حاصل از مداخله اجرا شد. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها در مرحله پس‌آزمون، بازی‌درمانی کودک‌محور بر کاهش اضطراب، افسردگی، قانون‌شکنی و پرخاشگری کودکان با آسیب فلج مغزی، به صورت معنادار و اثربخش و در مقایسه با یافته‌های مرحله پیش‌آزمون باثبات بود. نتیجه گیری با توجه به تفاوت معنادار بازی‌درمانی کودک‌محور در کاهش مشکلات رفتاری درونی‌سازی و برونی‌سازی‌شده کودکان با آسیب فلج مغزی موثر است و نتایج این تحقیق را در مراکز نگهداری، درمانی و خدماتی مختص کودکان با آسیب فلج مغزی می‌توان به کار برد.

The Effectiveness of Child-Centred Play Therapy on Internalization and Extrapolation Behavioral Problems in Children With Cerebral Palsy

Objectives This study examined the effectiveness of ChildCentered Play Therapy (CCPT) on the internalized and externalized behavioral problems of children with Cerebral Palsy (CP). Methods This was a quasiexperimental with a pretest, posttest and a followup design. The study population consisted of all 68 years old children with CP in Rafideh Rehabilitation center in Tehran, Iran. Thirty children with CP were randomly divided into two groups of control (n=15) and experimental (n=15). Behavioral problems were measured using ChildBehavior Inventory Test in pretest, posttest and followup phases. CCPT was performed for 16 sessions twice a week in the experimental group. After three months of CCPT intervention, the followup test was conducted to examine the continuity, consolidation, and generalization of the intervention results. The obtained data were analyzed by repeatedmeasures Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA).Results In the posttest phase, CCPT had significant effect on reducing anxiety, depression, offense, and aggression of the children with CP compared to the pretest scores. Conclusion Given the significant effect of CCPT on reducing the internalized and externalized behavioral problems of children with CP, the results can be used in the pediatric care centers for these children.