اثربخشی آموزش فنون طرح‌واره درمانی بر سلامت روان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی:پی‌گیری یک‌ماهه

اهداف این پژوهش بررسی تاثیرآموزش فنون طرح‌واره‌درمانی بر سلامت روان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی است. مواد و روش ها این مطالعه با توجه به شرایط پژوهش از طرح نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون، با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مراجعه‌کننده به فرهنگ‌سراها و سراهای محله منطقه 10 شهرداری تهران، در سه ماه اول سال 1397 بودند و نمونه آماری 36 زن به طور تصادفی در دو گروه (16‌نفری) آزمایش و کنترل جایگزین شده و 10 جلسه آموزشی درباره فنون طرح‌واره‌درمانی برایشان برگزار شد. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌های سلامت روان و کیفیت زندگی (برای سنجش میزان اثربخشی آموزش) در سه نوبت پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پس از یک ماه دوره پی‌گیری بود. یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر سلامت روان، در افسردگی (p<0/05، 6/098=f) و سطح معناداری 0/02، اضطراب (p<0/05، 0/003=f) و سطح معناداری 0/003 و اختلال کارکرد اجتماعی (0/05<، 0/008=f) و سطح معناداری 0/008 و در متغیر کیفیت زندگی در خرده‌مقیاس سلامت جسمانی (p<0/01، 10/61=f) و سطح معناداری 0/003 و سلامت روان (p<0/01، 11/337=f) و سطح معناداری 0/002 در مرحله پس‌آزمون و در مرحله پی‌گیری در متغیر سلامت روان، در افسردگی با سطح معناداری 0/873، اضطراب با سطح معناداری 0/027 اختلال در کارکرد اجتماعی با سطح معناداری 0/0002 و در متغیر کیفیت زندگی سلامت روان با سطح معناداری 0/020 و سلامت روان با سطح معناداری 0/001 تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری به طور کلی نتایج، گویای این است که آموزش فنون طرح‌واره‌درمانی می‌تواند بر افسردگی، اضطراب و کارکرد اجتماعی در مقیاس سلامت روان و بر سلامت روان و سلامت جسمانی و سلامت محیط در مقیاس کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی تاثیر داشته باشد.

The Effectiveness of Schema Therapy Techniques in Mental Health and Quality of Life of Women With Premenstrual Dysphoric Disorder

Objectives The present research investigated the effect of schema therapy techniques on the mental health and quality of life in women with premenstrual dysphoric disorder. Methods This quasiexperimental study was conducted with a pretest, posttest design. Moreover, 36 women were randomly assigned into two groups and received ten training sessions. Research instruments were Mental Health and Quality of Life (to measure the effectiveness of training) Questionnaires. Results There was a significant difference between the two groups in the mental health scores in the components of depression, social function disorder, and anxiety. Moreover, regarding the quality of life test scores, there were significant differences in mental health and physical health components between the study groups. In the followup phase, the same results in mental health and quality of life also affected the health environment. Conclusion The training of this method can affect the intended components.