نقش سرگشتگی ذهنی خودبه خود و عمدی و بهوشیاری زمینه ای در پیشبینی نشانه های وسواس دانشجویان

اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سرگشتگی ذهنی خودبه خود و عمدی و بهوشیاری زمینه ای در پیش بینی نشانه های وسواس دانشجویان بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی، همبستگی و مقطعی، 391 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش در دسترس انتخاب و وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های وسواس فکری عملی مادزلی، پرسش نامه سرگشتگی ذهنی عمدی و خودبه خود و پرسش نامه بهوشیاری پنج وجهی ذهن آگاهی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان استفاده شد.یافته ها نتایج همبستگی نشان داد سرگشتگی ذهنی عمدی (r=0.19, p<0.05) و سرگشتگی ذهنی خودبه خود (r=0.64, p<0.01) با نشانه های وسواس رابطه مثبت و مستقیم دارد. از بین مولفه های بهوشیاری، مولفه های مشاهده (r=0.11, p<0.05)، عمل همراه با آگاهی (r=0.41, p<0.01)، عدم قضاوت به تجربه درونی (r=0.50, p<0.01) و عدم واکنش به تجربه درونی (r=0.61, p<0.01) با نشانه های وسواس رابطه منفی و معکوسی دارند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون همزمان نشان می دهد که از بین مولفه های سرگشتگی ذهنی، تنها متغیر سرگشتگی ذهنی خودبه خود (p<0.01, β=0.51) و از بین مولفه های بهوشیاری، عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت به تجربه درونی و عدم واکنش به تجربه درونی به ترتیب (β=-0.20), (β=-0.22), (β=-0.41)، قادر به پیش بینی نشانه های وسواس هستند (0/01>p). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر نقش سرگشتگی ذهنی غیرعمدی و مولفه های عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت به تجربه درونی و عدم واکنش به تجربه درونی در پیش بینی نشانه های وسواس دانشجویان تاکید می کند که می تواند تبیین و سبب شناسی نشانه های وسواس را تسهیل کند.