بررسی روابط ساختاری افسردگی بر مبنای اجتناب تجربه‌ای و سرکوبگری عاطفی: نقش میانجی شفقت بر خود

اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین اجتناب تجربه ای و سرکوبگری عاطفی با افسردگی بود.مواد و روش ها بدین منظور در تحقیقی توصیفی همبستگی و گذشته نگر 241 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر میزان شفقت به خود، اجتناب تجربه ای، سرکوبگری عاطفی و افسردگی ارزیابی شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسش نامه افسردگی بک (bdi)، پرسش نامه شفقت به خود نف (scs)، پرسش نامه سرکوبگری عاطفی وینبرگر(wai) و پرسش نامه پذیرش و عمل بوند (aaqii). تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با کمک نرم افزار spss-23 و نرم افزار amos انجام شد.یافته ها یافته ها نشان داد شفقت با افسردگی بیشترین ضریب مسیر را دارد (0/99= β). این رابطه منفی و در سطح p<0/01 معنی دار است.همچنین مسیر سرکوبگری عاطفی بر شفقت بر خود به صورت مثبت p<0/05 معنی دار است (0/33= β). اجتناب تجربه ای (0/31= β) اثر مثبت و معنی داری (p<0/05) با شفقت به خود دارد. اجتناب تجربه ای و سرکوبگری عاطفی از طریق شفقت به خود بر افسردگی اثر غیرمستقیم دارد.نتیجه گیری بر اساس یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت سرکوبگری عاطفی، اجتناب تجربه ای و شفقت به خود تعیین کننده های مهم افسردگی هستند و مدل مفروض برازش مطلوبی در تبیین افسردگی دارد.