رویکردی بر نظریه: حق بر بالاترین سطح قابل حصول سلامت

بارزترین نمود و شاخص ترین بیان از تعهدات دولت ها درخصوص حق بر سلامتی را می توان در ماده‌ 12 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مشاهده نمود که بهره مندی از بالاترین استاندارد قابل حصول سلامت جسمی و روانی را به رسم یت را نمی توان دقیقاً به معنای برخورداری از سلامت « حق بر سلامت » می شناسد؛ اصطلاح معمول و متعارف فرض نمود، اما به تنوعی از تسهیلات ، امکانات و خدمات اطلاقمی گردد که دولت های عضو به موجب معاهدات بین المللی، بدان متعهد و افراد انسانی به واسطه‌ آن، قابلیت برخورداری داشته و استحقاق بهره مندی از آن را یافته اند. شایان توجه است، کمیته‌ سوم مجمع عمومی سازمان ملل در نگارش ماده‌ 12 میثاق، تعریف سلامت وضعیت بهروزی کامل جسمی، » مندرج در مقدمه‌ اساسنامه‌ سازمان بهداشت جهانی را به نپذیرفت. با وجود این، اشاره‌ بند « روانی و اجتماعی و نه صرفاً فقدان بیماری یا ناتوانیبالاترین سطح قابل وصول سلامت جسمی و روانی، محدود به » اول ماده 12 میثاق به حق بر مراقبت سلامتی نیست. برعکس، تاریخچه‌ تدوین و عبارات صریح بند دوم ماده‌ مزبور به این نکته اذعان دارد که حق بر سلامت، دربرگیرنده‌ طیف وسیعی از عوامل اجتماعی و اقتصادی است که شرایط و وضعیتی را پیش بینی و ارتقا می دهد که مردم بتوانند زندگی سالمی داشته و به عوامل اساسی موثر بر سلامتی، نظیر آب سالم ، تغذیه کافی، مسکن مناسب و بهداشت عمومی و حرفه ای دسترسی داشته باشند . بد ین سان ، مصادیق غیر حصری مندرج در این ماده، در تعریف اقدامی که دولت ها باید اتخاذ کنند ، رهنمودهایی ارائه می دهد. این مقاله تلاش دارد تا فهرست ی از نمونه ه ای فراگیر و مشخصی از اقدامات لازم و بایسته را عرضه نماید که از تعریف موسع حق بر سلامت ی مندرج در بند 1 ماده مزبور سرچشمه می گیرد و بدین سان محتوای این حق را به نحو مندرج در این نوشتار روشن و تحلیلی مفهومی، هنجارین، راهبردی و بلکه کاربرد ی از آن بدست دهد.

An Approach to the theory ofThe Right to the highest level of health attainable

The most significant expression of the state’s commitment to the right to health can be found in Article 12 of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights that Recognizing the benefits of the highest standard of physical and mental health. However, the term of &right to health& does not precisely mean normal health, but it refers to a variety of facilities and services that states are committed to it in accordance with international treaties and humans have the capability to enjoy and benefit from it. It should be noted that the Third Committee of the United Nations General Assembly, in writing article 12 of the Covenant, did not accept the definition of health to &the state of complete physical, psychological and social wellbeing, and not merely the absence of disease or disability& in the introduction of the Constitution of the World Health Organization. However, the first paragraph of Article 12 of the Covenant does not restrict the right to health care to the highest level of physical and mental health. On the contrary, the editorial history and explicit terms of this article acknowledge that the right to health includes a wide range of social and economic factors that predict a situation in which people can live healthy and have effective factors that they have access to health, such as safe water, adequate nutrition, adequate housing, and public and professional health.