سرمایه‌گذاری ثالث در داوری تجاری بین المللی(tpf)

سرمایه‌گذاری اشخاص ثالث در دعاوی در گذشته با محدودیت و یا ممانعت مواجه بود، چنانکه در نظام کامن‌لا این نهاد را مصداقی از شرخری می دانستند. اما با گذشت زمان و افزایش هزینه‌های دادرسی، سرمایه گذاری ثالث در سالهای اخیر به یکی از مهمترین مباحث در داوری های بین المللی تبدیل شده است. مهمترین دلیل موافقان این نهاد دسترسی به عدالت برای کسانی است که امکان مالی برای طرح ادعای خویش را ندارند. اما این نهاد با چالشهایی از جمله تعارض منافع مواجه است که قواعد برخی از سازمانهای داوری و قوانین کشورهایی چون سنگاپور و هنک کنگ موثرترین روش برای جلوگیری از ایجاد تعارض منافع را افشای اجباری وجود سرمایه گذاری ثالث می دانند. در حقوق ایران این نهاد مصداقی از قراردادهای نامعین است که با توجه به قوانین و قواعد موجود تا حدودی امکان پیشگیری از تعارض منافع وجود دارد، لکن هیچ الزامی به افشای قرارداد وجود ندارد.

third-party funding in international commercial arbitration

thirdparty funding in international commercial arbitration : third party funding had many limitations in past legal cases. as though in common law it considered as an example of champerty. over the time by the rising costs associated with submitting a dispute to arbitration, tpf is now one of the hot topics in international commercial arbitration. the most and the first foremost reason for expansion of tpf is that is considered a solution of increasing access to justice for a party with financial difficulties . one of the issues regarding tpf is conflict of interests. legal principles of some arbitral institutions such as singapor and hong kong considered the disclosure of tpf agreements as a way to prevent conflict of interests. there is no disclosure obligation for tpf agreements in our law system but in other hand there are some provisions that can be used to prevent the conflict of interests.