رویکرد حقوق بین المللی بشر دوستانه به مقابله به مثل مسلحانه علیه محیط زیست

پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به دنبال یافتن پاسخ این پرسش اصلی است که آیا اساسا انجام مقابله به مثل مسلحانه علیه محیط زیست در خلال مخاصمات، مجاز می باشد؟ در این ارتباط باید گفت یکی از پیامدهای ناگوار مقابله به مثل مسلحانه در مخاصمات، اثرات مخرب آن بر محیط زیست می باشد. این آثار گاها شدید، گسترده و دراز مدت است که می تواند حیات و سلامت انسانها را تهدید نماید. در جنگ اسرائیل و لبنان (2006) و نیز جنگ سوریه (2011 تاکنون)، نمونه هایی از انجام این اقدامات علیه محیط زیست به وقوع پیوسته است. بند 2 ماده 55 پروتکل اول الحاقی (1977) به کنوانسیون های 1949 ژنو و بند (د) قاعده 1006 دستور العمل 1999 کمیته بین المللی صلیب سرخ، از معدود قواعد مقرراتی و عرفی می باشند که مقابله به مثل مسلحانه علیه محیط زیست در مخاصمات را مطلقا ممنوع می نمایند. رویکرد دولتها و رویه محاکم قضایی بین المللی نیز موید این ممنوعیت می باشد. با وجود اینکه در برخی مفاد قراردادی و عرفی بین المللی، نقض جدی قواعد حقوق بین الملل بشردوستانه، از جمله منع مقابله به مثل مسلحانه علیه محیط زیست، از مصادیق جنایات جنگی اعلام شده است، لیکن «استفاده نظامی از محیط زیست» و «ضرورت مطلق نظامی»، به عنوان استثنائات این اقدامات مطرح شده است. این پژوهش، حاکی از ضعف ساختاری قواعد موجود و لزوم تمرکز بر ضمانت اجرای اسناد مذکور است.

international humanitarian law approach to the armed retaliations against the environment

the present study, using a descriptiveanalytical method, seeks to answer the main question: is it generally permissible to deal with retaliations against the natural environment during armed conflicts? in this regard, one of the worst consequences of retaliations in armed conflicts is its devastating effects on the environment. these actions are sometimes intense, extensive and longterm that can threaten the health and life of humans. examples of such actions have taken place in the israellebanon war (2006) and the syria war (from 2011 til now). article 55(2) of the additional protocol i(1977) to the geneva conventions of 1949, and rule 1006 (j) of the 1999 model manual on the law of armed conflicts are the few conventional and customary rules that prohibit retaliations in armed conflicts imperatively. the approach of governments and the practice of international judicial tribunals also confirm this prohibition. despite the fact that in some conventional and customary international treaties, the serious violations of international humanitarian law, including the prohibition of retaliations and environmental devastations, have been described as war crimes, ‘’military use of the environment’’ and ‘’the concrete military advantage’’, are considered as exceptions to these actions. this research refers to the structural weakness of the existing rules and the necessity to focus on guaranteeing the implementation of the documents.