مولفه های حضانت در بستر مصالح عالیه کودک

در هر نظام حقوقی تصمیم‌گیری در موضوع حضانت و سرپرستی کودکان، مبتنی بر نوع برداشت نظام مذکور از کودک و مفهوم کودکی است و در این زمینه، تصمیم‌گیری صحیح نیازمند بهره‌گیری از معیارهای مشخص و کارآمد است. در فقه اسلامی این معیار تحت عنوان مصلحت یا غبطه معرفی شده است و پس از تصویب کنوانسیون حقوق کودک نیز مصالح عالیه کودک به عنوان مفهومی فراگیر در حوزۀ کودک مورد توجه قرار گرفت. با این وجود ذات سیّال و مبهم مصالح عالیه زمینه را برای برداشت‌های مختلف فراهم نمود، امری که سبب تشتت آراء وسردرگمی ارزیابان در این حوزه شده است. در این میان کمیتۀ کنوانسیون حقوق کودک تلاش زیادی برای زدودن ابهام از چهرۀ مصالح عالیه کرده است. بهره‌گیری از مواد قانونی در قوانین ایران نیز دراین خصوص می‌تواند تا حدی رهگشا باشند. هدف پژوهش حاضر استخراج مولفه‌های حضانت در چارچوب مصالح عالیه کودک با استفاده از ظرفیت کنوانسیون و قوانین داخلی است. از این رو ارائۀ مولفه‌های مذکور از دستاوردهای این تحقیق می‌باشد.