تحولات تفکیک قوا در پرتو حکمرانی تنظیمی

دولت اداری تنظیمی از مفاهیم نوظهوری است که با رشد و توسعه دولت در عصر مدرن شکل گرفت. در این دولت به منظور خط مشی‌گذاری و اجرای بهینه سیاست‌ها به نوعی کارکردهای سه گانه قوا، در اختیار نهادهای تنظیمی قرار گرفته است. از منظر برخی متفکران حقوق اساسی، بروز دولت اداری تنظیمی معادل تفکیک قوا به مفهوم جدید آن است که با گذار از مدل کلاسیک آن و ظهور نهادهای تنظیمی به‌عنوان قوه چهارم به هسته اصلی تفکیک قوای جدید می‌رسیم اما برخی دیگر مدل تفکیک قوای مدرن را از آنجا که منجر به بروز مشکلات جدی در نظام‌های حقوق اساسی می‌شود، نپذیرفته‌‌ و سعی در بازسازی و احیای مدل سنتی تفکیک قوا نموده‌اند. لذا در این پژوهش برآنیم با  مطالعه حکمرانی تنظیمی و شناسایی عناصر و مولفه‌های آن، تحول‌ تفکیک قوا و چالش‌های پیش روی آن را با ظهور این حکمرانی  مورد  بررسی و  واکاوی قرار دهیم.