شیوع سندرم یوتیروئید بیمار و ارتباط آن با پیش آگهی بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان مام رضا ( ع)

مقدمه : تغییر در تستهای تیروئید یکی از اختلالات شایع اندوکربن در حیان بیماریهای سیستمیک غیر تیروئیدی م باشد که سندرم تیروئید نامیده می شود . هدف از این پژوهش تعیین میزان فراوانی نسبی سندرم یوتیروئید در بین بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان امام رضا ( ع) و ارزش تستهای تیروئید در تعیین پیش آگهی بیماران می باشد . روش کار : این مطالعه توصیفی در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان امام رضا ( ع) در سال 83-84 انجام شده است . 50 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند . نمونه هورمون تیروئید در دو نوبت طی 24 ساعت اول پذیرش و قبل از فوت یا ترخیص بیماران گرفته شد . t3 t4‌به روش ، tsh ria‌به روش ft4 irma ‌به روش رادیوایمنواسی یک مرحله ای مستقیم اندازه گیری شد . مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید . اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار spss و جداول توزیع فراوانی پردازش شد . نتایج : از 50 بیمار مرد و21 بیمار زن با سن 16 تا 83 و متوسط 44 سال ( 9/21+-44) بودند . 33 بیمار ( 66%‌) شواهد آزمایشگاهی سندرم یوتیروئید داشتند و 17 نفر( 34%) جزء گروه بدون سندرم یوتیروئید بودند. میزان مرگ و میر درگروه سندرم یوتیروئید 8/72%در مقایسه با گروه بدون سندرم یوتیروئید 17% بود.( پی کوچکتر از 01/0) شایعترین اختلال تیروئید t3‌بود. مقایسه مقادیر متوسط تستهای تیروئید در بین بیمارانی که گرفتاری یک سیستم یا گرفتاری چند سیستم داشتند تفاوت معنی داری را در غلظت tsh ‌و ft4 نشان داد ( p=0/031) و ( p=0/05) t3, t4‌ در گروه بیمارانی که بهبود پیدا کرده بودند و افرادی که فوت کرده بودند دارای اختلاف معنی داری بود . ارزش پیشگویی کننده t3 طبیعی برای بیماران بهبود یافته 82% و t4 طبیعی 54% بود . نتیجه گیری : فراوانی نسبی ses در بیماران 66% است و سطح هورمونهای تیروئید بیماران با شدت بیماری همچنین نتیجه درمانی انها ارتباط معنی داری داشت .