هیپوگنادسم در بیماران تالاسمی ماژور

مقدمه: گر چه درمان های جدید باعث طولانی شدن عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی شده است ولی هنوز مشکلات زیادی از این جمله عوارض اندوکرین و به خصوص هیپوگنادیسم در این بیماران شایع است که به علت رسوب آهن در سلولهای گنادتروپ هیوفیز ذکر گردیده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع و شناسایی عوامل دخیل در ایجاد هیپوگنادیسم در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی 47 بیمار تالاسمی ماژور با سن بالاتر از 14 سال که در سال 1383 به بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند جهت بررسی هیپوگنادیسم میزان fsh , lh و استرادویل در زنان و در مردان میزان تستوسترون اندازه گیری و رابطه آنها با متغیرهایی شامل شروع و طول مدت دریافت ترانسفوزیون خون و طول مدت و دوز دسفرال دریافتی سطح فریتین و یافته های بالینی مربوط بررسی گردید. مشخصات فردی نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه ای ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تی و من ویتنی پردازش شد. نتایج: میانگین وزن این بیماران 4/8+-5/42 کیلوگرم و میانگین قدی این بیماران 2/10+-151 سانتی متر بود. فراوانی کوتاهی قد و کم وزنی 1/68% و فراوانی هیپوگنادیسم در این بیماران 8/63% بود. شیوع هیپوگنادیسم هیپوگنادوترئوفیک در جنس مذکر بیشتر بود اما رابطه معنی داری بین هیپوگنادیسم با طول مدت ترانسفوزیون خون زمان شروع و دوزدسفرال دریافتی و سطح فرتین وجود نداشت. نتیجه گیری: عوارض اندوکرین بیماری تالاسمی متفاوت می باشد و با توجه به یافته های فوق به نظر می رسد عوامل دیگری غیر از افزایش تجمع آهن در ایجاد عارضه هیپوگنادیسم دخالت داشته باشد.