>
Fa   |   Ar   |   En
   ارزیابی فعالیت ضد پارکینسونی آستاگزانتین در شرایط برون تنی ودرون تنی  
   
نویسنده مافی اسماعیلی مهین ,خسروی مریم ,اسماعیلی محمد حسین ,بنانج مریم ,صولتی جلال
منبع مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد - 1401 - دوره : 65 - شماره : 3 - صفحه:1387 -1400
چکیده    مقدمه: التهاب و استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری پارکینسون نقش دارند. آستاگزانتی ندارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی است و ممکن است برای درمان بیماری پارکینسونمفید باشد.در مطالعه حاضر، ما اثرات مفیدآستاگزانتینرا در برابر سمیت 6-هیدروکسی دپامیندر مدل های حیوانی و سلولی بررسی کردیم. روش کار: از موش نژاد nmriاستفاده شد.پارکینسون با تزریق6-هیدروکسی دوپامینبه داخل جسم مخطط چپ ایجاد شد. موش های پارکینسونی به گروه شاهد و درمانی تقسیم شدند.گروه درمانی به مدت 28 روز آب یا آستاگزانتین (10،20و30 میلی گرم برکیلوگرم) را به صورت خوراکی دریافت کردند. فعالیت های رفتاری موش ها با آزمون چرخشی ناشی از آپومورفین تعیین شد. سلول های دوپامینرژیکsh-sy5y به مدت 48 ساعت با آستاگزانتین(1.25، 2.5، 5، 10و20 میکرومول ) در حضور یا عدم حضور6-هیدروکسی دوپامین کشت داده شدند. نقش محافظتی آستاگزانتین با روش شمارش سلولیآبی تریپان ارزیابی شد.میزان زنده ماندن سلولهای sh-sy5y با استفاده از روش mtt تعیین شد. نتایج: نتایج نشان داد که اختلالات رفتاری ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین در موش ها توسط آستاگزانتین بهبود یافته است.انکوباسیون با آستاگزانتین آپوپتوز و نکروز سلول های sh-sy5y ناشی از 6-هیدروکسی دوپامینرا مهار کرد. همچنین اختلال زنده ماندن سلول های sh-sy5y توسط پیش درمانیبا آستاگزانتینترمیم شد. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که درمان با آستاگزانتینمی تواند از سلول های sh-sy5y و نورون های دوپامینرژیک جسم سیاه در مقابل سمیت ناشی از 6-هیدروکسی دوپامینبه صورت وابسته به دوز محافظت کند.
کلیدواژه بیماری پارکینسون، 6-هیدروکسی دوپامین، آستاگزانتین، آزمون رفتار چرخشی ناشی از آپومورفین
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی‎ واحد تهران شمال, دانشکده علوم زیستی, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی ‎واحد تهران شمال, دانشکده علوم زیستی, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی قزوین, گروه فیزیولوژی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی ‎واحد تهران شمال, دانشکده علوم زیستی, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی ‎واحد کرج, دانشکده علوم, گروه زیست شناسی, ایران
پست الکترونیکی jsolati@gmail.com
 
   in-vitro and in-vivo evaluation of the anti-parkinson activity of astaxanthin  
   
Authors mafyesmaeili mahin ,khosravi maryam ,esmaeili mohammad hossein ,bananej maryam ,solati jalal
Abstract    background and aiminflammation and oxidative stress are implicated in the pathogenesis of parkinson’s disease (pd). astaxanthin (astx) have antioxidant, anti-inflammatory and neuroprotectiveeffects,therefor may be useful for treatment of pd.in the present study, we investigated the beneficial effects of astx against the toxicity of 6-hydroxydopamine (6-ohda) in animal and cellular models.materials and methods:nmri male mice, were used in this study. parkinsonism was induced by injection of 6-ohda (5 μg/1μl in 0.2 % ascorbic acid-saline) into the left striatum. parkinsonian mice divided to: the control and treatment groups. the treatment groups were administered orally with water or astx (10, 20, and 30mg/kg) for 28 days.the behavioral activities of mice were determined by apomorphine-induced rotational test. the dopaminergic sh-sy5y cells were cultured for 48 h with various concentrations of astx (1.25, 2.5, 5, 10, 20 μmol/l) in the presence or absence of 6-ohda.the toxicity of 6-ohda was evaluated by trypan blue assay. the viability of sh-sy5y cells following 6-ohda exposure were determined by mtt assay. results:the results demonstrated that 6-ohda-induced pd-like behavioral impairments of mice were significantly improved by astx. pre incubation of sh-sy5y cellswith astx inhibits the 6-ohda ‑induced apoptosis and necrosis. the impaired viability of 6-ohda-injured sh-sy5y cells were significantly restored by astx pretreatment.conclusion: our results indicated that astx treatment could protect sh-sy5y cells and dopaminergic neurons of substantianigra from 6-ohda -induced toxicity in a dose-dependent manner.
Keywords parkinson's disease ,6-hydroxydopamine ,astaxanthin ,apomorphine-induced turning behavior test
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved