اثربخشی آموزش خودمراقبتی روانی بر سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودمراقبتی روانی بر سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون با گروه تجربی و کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان مراجعه کننده به مشاوره مدرسه شهرستان اراک بودند که براساس معیارهای ورود و خروج 40 نفر از آنها انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) و مفیاس سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) استفاده شد. دوره آموزش خودمراقبتی روانی 10 جلسه 2 ساعته بود. روش تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره انجام شد. نتایج: نتایج تحلیل کواریانس بین دو گروه بر روی نمرات تعدیل شده متغیر سازگاری اجتماعی نشان داد که 42%از تغییرات سازگاری اجتماعی،  39 درصد از تغییرات افسردگی، 26%از تغییرات اضطراب و 43 درصد از تغییرات استرس توسط متغیر مستقل (آموزش خودمراقبتی روانی) تبیین می شود. یعنی آموزش خودمراقبتی روانی، بر افسردگی، اضطراب، استرس و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان اثربخش بوده است (0/05> p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که آموزش خودمراقبتی روانی که به دانش آموزان ارایه شده است، باعث کاهش افسردگی، اضطراب و استرس و افزایش سازگاری اجتماعی شود. لذا به مدیران آموزشی، و تمام مراکزی که با دانش آموزان سروکاردارند  پیشنهاد می شود از آموزش خودمراقبتی روانی جهت افزایش سلامت روانی و بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان استفاده گردد.

the effectiveness of mental self-care training on mental health and social adjustment of students

abstract introduction: many studies have shown that the organization of mental health services in schools is a fundamental strategy for improving the health of students and ultimately the whole community. so, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of mental self-care trainingon mental health and social adjustment of students. methods: this was a quasi-experimental study with pre-test and post-test design with experimental and control groups. the statistical population consisted of 40 students of arak school counseling who were selected based on inclusion and exclusion criteria and were randomly divided into two groups. data were collected using the levibond and levibond (1995) depression, anxiety and stress scale, and the sinha singh (1993) social adjustment scale. the self-care training course was 10 sessions 2-hour. data were analyzed using multivariate analysis of covariance test. results: the results of analysis of covariance between two groups on adjusted scores of social adjustment variable showed that 42% of social adjustment changes, 39% of depression changes, 26% of anxiety changes and 43% of stress changes by independent variable (self-care training). explained. that is, mental self-care training was effective on depression, anxiety, stress and social adjustment in students (p <0.05). conclusion: according to the results of the present study, it can be said that self-care education provided to students will reduce depression, anxiety and stress and increase social adjustment. therefore, educational administrators, and all centers dealing with students, are recommended to use mental self-care education to enhance mental health and improve students’ social adjustment.