اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بی میلی جنسی

مقدمه: بی میلی جنسی یکی از شایع ترین اختلالات جنسی در زنان است که زمینه ساز بروز بخش عمده ای از نارضایتی های زناشویی و کاهش صمیمیت بین زوجین می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بی میلی جنسی انجام شد.روش: روش تحقیق نیمه تجربی جامعه آماری متشکل از تمامی زنان متاهل شهر نجف آباد در سال 1398 بود. تعداد 40 نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروه ها جایگذاری شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (1996)، پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر (1983) و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (2000) بودند. جهت تحلیل نتایح از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره در سطح معناداری (0.05=α) با استفاده از نرم افزار spss نسخه 25 انجام شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که مداخلات آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته تاثیر معناداری بر بهبود میانگین صمیمیت زناشویی (0.001>p) و رضایت جنسی (0.001>p) داشته باشد. همچنین این مداخلات بر بهبود میانگین سبک های دلبستگی ایمن (0.001>p)، ناایمن اجتنابی (0.05>p) و ناایمن دوسوگرا (0.001>p) نیز اثربخشی معناداری داشتند.نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی معنادار آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر متغیرهای پژوهش، به نظر میرسد اجرای این روش گروه درمانی در سطوح گسترده جامعه می تواند سلامت روان زنان جامعه را بهبود بخشد.

the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) group training on attachment, intimacy and sexual satisfaction in women with sexual reluctance

introduction: sexual reluctance is one of the most common sexual disorders in women that causes a major part of marital dissatisfaction and reduced intimacy between couples. the aim of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy group training on attachment, intimacy and sexual satisfaction in women with sexual reluctance. method: the statistical population consisted of all married women in najafabad in 1398. according to inclusion and exclusion criteria, 40 people were selected using available sampling method and randomly assigned to groups. the instruments used in this study were collins and reid attachment styles questionnaire, thompson and walker marital intimacy questionnaire and rosen et al.’s sexual performance index. multivariate analysis of covariance was used to analyze the results at a significant level (α = 0.05). results: the results showed that group training interventions based on acceptance and commitment could have a significant effect on improving the mean of marital intimacy (p <0.001) and sexual satisfaction (p <0.001). these interventions also had a significant effect on improving the mean of secure attachment styles (p <0.001), avoidant insecurity (p <0.05) and ambivalent insecurity (p <0.001). conclusion: considering the significant effectiveness of group therapy training based on acceptance and commitment on research variables, it seems that the implementation of this group therapy method at large levels of society can improve the mental health of women in society.