اثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی

مقدمه:داشتن یک فرزند معلول می‌تواند توام باتجربه‌ی عواطف منفی در والدین ازجمله مادران آن‌ها شود عاطفه منفی شامل احساس‌ها و هیجان‌های منفی مانند گناه، شرم، غمگینی، اضطراب و نگرانی، خشم و تنش و نامیدی است. پژوهش حاضر باهدف اثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی انجام گرفت.روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش و پس‌آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه مادران دارای کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی مراجعه‌کننده به مدارس کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی در شهر تهران در طی ماه‌های اردیبهشت تا تیرماه سال 1398 تشکیل داده بودند. روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند (30 زن) انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) قرار گرفتند. مرحله پیش آزمون، مقیاس امید به زندگی، تحمل پریشانی انجام شد. سپس گروه آزمایش 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه تحت پس‌آزمون و دوره پیگیری (3 ماه) قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری تکراری استفاده شد. یافته ها: نشان دادند بین دو گروه آزمایش و گواه، پس از اجرای درمان تفاوت معناداری وجود دارد. بطوریکه، میانگین نمره امید به زندگی و تحمل پریشانی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت 0.001>.pنتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی موثر می‌باشد.

effectiveness of acceptance and commitment therapy on hope and distress tolerance in mothers of children with physical-motor disabilities

introduction: having a disabled child can be associated with experiencing negative emotions in the parents, including their mothers. such negative emotions may include guilt, shame, sadness, anxiety and worry, anger and tension, and despair. the present study was conducted to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on hope and distress tolerance in mothers of children with physical-motor disabilities.methods: the research method was semi-experimental with pre-test, post-test, and follow-up with a control group. the statistical population was comprised of all mothers of children with physical-motor disabilities who referred to schools for physically disabled children in tehran during april to july 2019. purposive sampling was used to select 30 female subjects who were then randomly assigned to the experimental (n = 15) and control groups (n = 15). in the pre-test stage, adult hope scale and distress tolerance scale were administered. afterwards, the experimental group was treated for 8 sessions while the control group did not receive any intervention. finally, both groups participated in post-test and follow-up (3 months). repeated measures analysis of variance was used to analyze the data.findings: the results showed a significant difference between the experimental and control groups after the treatment. consequently, the mean score of hope and distress tolerance in the experimental group increased compared to the control group (p <0.001).conclusion: based on the findings, it can be concluded that acceptance and commitment therapy is effective in improving hope and distress tolerance in mothers of children with physical-motor disabilities.