مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی بر فاکتور تمایز رشد 15، عملکرد سلولهای بتای پانکراس و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: فعالیت ورزشی باعث افزایش مصرف گلوکز می شود و یک شیوه موثر برای کنترل بیماری دیابت ملیتوس می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی و تداومی بر فاکتور تمایز رشد 15، عملکرد سلول های بتای پانکراس و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.روش کار: 45 زن مبتلا به دیابت نوع دو، با میانگین سن 3.11 ±38.69 و قند خون ناشتای 1.25 ±9.78 میلی مول بر لیتر به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی شامل دوازده هفته، 3 جلسه در هفته از 50 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه بود. تمرین تناوبی دوازده هفته، 3 جلسه در هفته و از 75 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه ادامه یافت. قبل و بعد از مداخله نمونه گیری انجام گرفت. از آزمون تی وابسته برای مقایسة تغییرات درون گروهی و از تحلیل کواریانس برای مقایسه بین گروهی استفاده شد.نتایج: طبق نتایج آماری در گروه تداومی کاهش معنادار gdf-15 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون دیده شد و در گروه تناوبی افزایش gdf-15 مشاهده گردید. در هر دو گروه اختلاف معنادار بین میانگین مقاومت به انسولین در پیش آزمون و پس آزمون نسبت به گروه کنترل وجود داشت. در گروه تداومی و تناوبی اختلاف معنادار بین میانگین عملکرد سلول های بتا در دوره‌های قبل و بعد نسبت به گروه کنترل وجود داشت(0.05=>p).نتیجه گیری: یک دوره تمرینات تناوبی و تداومی در بهبود عملکرد سلول های بتا،کاهش گلوکز خون و  بهبود مقاومت به انسولین موثر است.

comparison of interval and continuous training on growth differentiation factor 15, pancreatic beta cell function and insulin resistance in women with type 2 diabetes

introduction: exercise increases glucose intake and is an effective way to control diabetes mellitus. the aim of this study was to investigate the effect of interval and continuous exercise on gdf-15, pancreatic beta cell function and insulin resistance in women with type 2 diabetes. materials and methods: 45 women with type 2 diabetes with a mean age of 38.69±3.11 and fasting blood sugar of 9.78±1.25 mmol/l were randomly divided into three groups: continuous exercise, interval exercise and control. continuous exercise consisted of twelve weeks, 3 sessions per week from 50 to 75% of maximum heart rate. interval exercise continued from 75 to 90% of maximal heart rate. sampling was performed before and after the intervention. dependent t-test was used to compare within-group changes and analysis of covariance was used to compare between groups. results: according to the statistical results, in the continuous group, a significant decrease was seen in the post-test compared to the pre-test, and in the interval group, an increase in the level of gdf-15 was observed. there was a significant difference between the mean insulin resistance in the pre-test and post-test periods in the continuous and interval groups compared to the control group. in the continuous and interval groups, there was a significant difference between the mean performance of beta cells in the pre- and post-period periods compared to the control group (p= 0.05). conclusion: performing a period of continuous and interval exercise is effective in improving beta cell function, blood glucose reduction and improving insulin resistance.