اثربخشی تلفیق درمان شناختی_رفتاری و درمان سیستمی بر کم‌میلی جنسی در زنان

مقدمه: عدم تمایل به ارتباط جنسی در زنان، سبب بروز آسیب‌های روان‌شناختی و هیجانی متعدد در این افراد و کاهش رضایت زناشویی و افزایش فرسودگی زناشویی می‌شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیق درمان شناختی_رفتاری و درمان سیستمی بر کم‌میلی جنسی در زنان انجام گرفت.روش کار: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان با کم‌میلی جنسی شهر تهران در سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 24 زن دارای کم‌میلی جنسی با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 12 زن). زنان حاضر در گروه آزمایش به مدت 8 جلسه طی دوماه به صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای تحت تلفیق درمان شناختی_رفتاری و درمان سیستمی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌‌ تمایل جنسی هالبرت (1992) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار آماری 23spssتجزیه و تحلیل شد. اندازه اثر پژوهش 81 درصد بود.نتایج: نتایج نشان داد که تلفیق درمان شناختی_رفتاری و درمان سیستمی بر کم‌میلی جنسی در زنان تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش کم‌میلی جنسی در زنان شود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، تلفیق درمان شناختی_رفتاری و درمان سیستمی با بهره‌گیری از فنون تصحیح و جایگزینی انتظارات غیرواقعی، آموزش ریلکسیشن و خیال‌پردازی جنسی، اولویت‌بندی کردن مشکلات فردی و ارتباطی، بازسازی شناختی و تغییر نگرش منفی نسبت به مسایل جنسی، شناخت افکار ناکارآمد و تحریفات شناختی و آموزش انواع شیوه‌های مقاربت، می‌تواند یک درمان کارآمد جهت کاهش کم‌میلی جنسی زنان به شمار رود.

effectiveness of the combination of cognitive-behavioral therapy and systemic therapy on the women’s hypoactive sexual desire

background and purpose: the lack of desire in sexual relationship in the women causes various psychological and emotional damages in these people and decrease of marital satisfaction and increase of marital burnout. therefore, the present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of the combination of cognitive-behavioral therapy and systemic therapy on the women’s hypoactive sexual desire.material and methods: the research method of the present study was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group and two-month follow-up stage. the statistical population of the study included the women with hypoactive sexual desire in the city of tehran in 2019. 24 women with hypoactive sexual desire were selected through voluntary sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (each group of 12 women). the women present in the experimental group received eight ninety-minute sessions of the combination of cognitive-behavioral therapy and systemic therapy. halbert sexual desire questionnaire (1992) was used in the present study. the data from the study were analyzed through repeated measurement anova via spss23 statistical software.findings: the results showed that the combination of cognitive-behavioral therapy and systemic therapy has significant effect on the women’s hypoactive sexual desire (p<0.001) in a way that this therapy could lead to the decrease of women’s hypoactive sexual desire. the effect size of the study was 81%.conclusion: taking the results of the present study into account, the combination of cognitive-behavioral therapy and systemic therapy can be considered an efficient therapy to decrease the women’s hypoactive sexual desire through employing correction techniques and replacing unreal expectations, training relaxation, sexual fantasy, prioritizing personal and communicative problems, cognitive restructuring and changing negative attitude toward sexual issues, knowing inefficient thoughts and cognitive distortions and training types of intercourse.