اثربخشی یک برنامه‌ی تمرین راه رفتن با نشانه حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به ام‌ اس

مقدمه: بیماری ام اس به دلیل از بین رفتن میلین سیستم عصبی مرکزی قادر است که توانایی راه رفتن و کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی یک برنامه ی تمرین راه رفتن با نشانه حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به ام‌ اس بود.روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل تمامی بیماران عضو انجمن ام‌ اس زاهدان بودند که از میان آن ها تعداد 28 بیمار داوطلب (9 مرد و 19 زن) با دامنه سنی 25 تا 45 سال انتخاب شدند. تمرینات گروه تجربی شامل؛ راه رفتن با نشانه موزن شنیداری و برای گروه کنترل شامل؛ راه رفتن ساده بود. تمرینات به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه انجام شدند. قبل و بعد از تمرینات، مدت‌زمان فعالیت عضلات؛ همسترینگ و دوقلو توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و روش ناپارامتری بوت استرپ در مدل آنالیز کوواریانس انجام شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد؛ نشانه موزون حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلات همسترینگ و دوقلو در فاز استقرار تاثیر معنی داری داشته است (0/05>p). همچنین؛ علی رغم عدم وجود تفاوت معنی دار در مدت‌زمان فعالیت عضلات همسترینگ و دوقلو بین دو گروه تجربی و کنترل در فاز نوسان (p> 0.05)، بهبودی در مدت‌زمان فعالیت عضله همسترینگ در فاز نوسان مشاهده گردید.نتیجه‌گیری: می‌توان بیان نمود که تمرین راه رفتن با نشانه موزون شنیداری را می توان به‌عنوان یک روش درمان مکمل برای بهبود مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحناتی و درنتیجه عملکرد راه رفتن در بیماران مبتلا به ام اس پیشنهاد کرد.

the effectiveness of a walking exercise program with sensory cues on the duration of lower limb muscle activity in patients with ms

introduction: ms is due to the loss of inflammatory myelin of the central nervous system that is able to walk, affect the quality of life; thus, the aim of this study was to evaluate the effectiveness of a walking exercise program with sensory cues on the duration of lower limb muscle activity in patients with ms.methods: the present study was a quasi-experimental and the statistical population included all patients who were members of zahedan ms association, from which 28 volunteer patients (9 males and 19 females) with an age range of 25 to 45 years were selected. experimental group exercises include; walking with auditory weight signals and for the control group including; walking was easy. exercises were performed for six weeks, three sessions per week and each session lasted 30 minutes. before and after exercise, duration of muscle activity; hamsters and twins were measured by surface electromyography. data analysis was performed using covariance analysis model and non-parametric bootstrap method in covariance analysis model.results: the findings showed; rhythmic sensory cues had a significant effect on the duration of hamstring and gastrocnemius muscle activity in the stance phase (p <0.05). also; despite the lack of significant differences in the duration of hamstring and gastrocnemius muscle activity between the experimental and control groups in the swing phase (p> 0.05), improvement in the duration of hamstring muscle activity in the swing phase was observed.conclusion: it can be said that walking exercise with auditory rhythmic cue can be suggested as a complementary treatment method to improve the duration of muscular activity and thus gait performance in patients with ms.