اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر ناگویی هیجانی، سازش یافتگی فردی-اجتماعی و تاب‌آوری زنان در معرض طلاق

مقدمه: طلاق، نظام خانواده را ازهم‌پاشیده و برخی از عوامل استرس‌زا مرتبط با آن باعث تغییراتی در ساختار فردی و اجتماعی افراد  می‌شود و اغلب باعث مشکلات و تنش‌هایی در زندگی زنان می‌شود که سلامت روان آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود ناگویی هیجانی، سازش یافتگی  فردی-اجتماعی و تاب‌آوری زنان در معرض طلاق بود.روش کار: روش پژوهش نیمه تحربی و طرح پژوهش پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از بین تمامی زنان در معرض طلاق مناطق 5 و 6 شهر تهران در سال 1398، 30 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و  کنترل (15نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو باگبی، پارکر و تایلور (1994)، سازش یافتگی فردی-اجتماعی کالیفرنیا کلارک و همکاران(1953) و پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. یافته‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در سطح معناداری 0.05 تحلیل شدند.نتایج: نتایج بدست آمده از تحلیل داده ها بیانگر این است که مداخلات صورت گرفته موجب بهبود ناگویی هیجانی، سازش یافتگی فردی و اجتماعی و تاب اوری در اعضای گروه آزمایش در مقایسه با اعضای گروه کنترل شده است و این تفاوت از نظر آماری معنادار است (0.001>p).نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان گفت که درمان متمرکز بر شفقت برای زنان در معرض طلاق قابلیت کاربرد داشته و بر بهبود ناگویی هیجانی، سازش یافتگی فردی-اجتماعی و تاب‌آوری آن ها اثربخش است.

the effectiveness of compassion-focused therapy on alexithymia, individual-social adjustment and resilience of women exposed to divorce

abstractintroduction: divorce disrupts the family system, and some of the stressful factors associated with it cause changes in a person’s individual and social structure, often leading to problems and tensions in women’s lives that affect their mental health. therefore, the aim of the present study was to determine the effectiveness of compassion-focused therapy on improving alexithymia, individual-social adjustment and resilience women to divorce.method: the research method was quasi-experimental and the research design was pre-test and post-test with a control group. among all women at risk of divorce in districts 5 and 6 of tehran in 2019, 30 were selected as available and were randomly assigned to two experimental groups (15 people) and control (15 people). the research instruments were toronto alexithymia scale (bagby, parker and tylor,1994), individual-social adjustment california questionnaire (clark et al., 1953) and resilience questionnaire (connor and davidson, 2003). the procedure was such that after the pre-test, compassion-focused treatment was performed for the experimental group, and finally both two groups were performed. the findings were analyzed using spss software version 24 and multivariate analysis of covariance at a significance level of 0.05.results: the results of data analysis indicate that the interventions improved alexitamia, individual and social adjustment and resilience in the experimental group compared to the control group and this difference is statistically significant (p<0.001). conclusion: according to the research findings, it can be said that compassion-focused therapy is applicable to women at risk of divorce and is effective in improving alexitamia, individual-social adjustment, and resilience.