مقایسه اثربخشی درمان راه‌حل‌مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی زنان خانه‌دار

زمینه و هدف: اجتماعی‌شدن جنسیتی، زمینه طرد اجتماعی، اختلالات روان‌شناختی، کاهش کیفیت زندگی و رضایت زناشویی زنان را فراهم می‌کند، لذا واکاوی و درمان این مشکلات در زنان خانه‌دار اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان راه حل‌مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطاف پذیری روان‌شناختی زنان خانه دار بود.روش بررسی: روش پژوهش نیمه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، زنان خانه دار شهر بهبهان در نیمه دوم سال 1398 بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 45 نفر واجد شرایط انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند و به پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (السون و فاورز، 1993) و پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختی ( بوند و همکاران، 2011) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و گروه‌ درمان راه‌حل‌مدار طی 8جلسه 120دقیقه‌ای و گروه‌ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 12جلسه 90دقیقه‌ای مداخله‌ها را دریافت نمودند؛ در پایان، مجدداً آزمودنی‌های سه گروه‌، توسط پرسشنامه‌ها ارزیابی شدند. داده‌ها توسط تحلیل کوواریانس و در نظر گرفتن سطح معناداری 0.05≥pدر نرم‌افزار spss24 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان راه حل‌مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی و انعطاف پذیری روان‌شناختی زنان خانه دار تاثیر معناداری دارند (0.001>p). مقایسه اثربخشی این روش‌ها نشان داد درمان راه‌حل‌مدار در افزایش رضایت زناشویی موثرتر است (0.001>p)، بین این روش‌ها در افزایش انعطاف پذیری روان شناختی تفاوتی مشاهده نشد (0.05

comparison effects of solution-focused therapy and acceptance and commitment therapy on psychological flexibility and marital satisfaction of housewives

abstract background objective: gender socialization provides the grounds for social exclusion, psychological disorders, reduced quality of life and marital satisfaction for women; therefore, it is important to study and treat these problems in housewives. the aim of the present study was to comparison effects of solution-focused therapy and acceptance and commitment therapy on psychological flexibility and marital satisfaction of housewives. methods: the study was quasi-experimental with pretest-posttest and control group. the statistical population was housewives in behbahan in the second half of 2019, who were selected by targeted sampling method, 45 eligible people were selected and randomly assigned to experimental and control groups and respond to enrich marital satisfaction scale (fowers olson, 1993) and sub-scale of psychological flexibility questionnaire (bond et al., 2011). the control group waited and the group of solution-focused therapy received the interventions during 8 sessions of 120 minutes and the group of acceptance and commitment therapy received the interventions during 12 sessions of 90 minutes; then, at the end of the therapeutic interventions, the subjects of the experimental and control groups were evaluated by questionnaires. data were analyzed by analysis of covariance and considering the significance level of p < 0.01 in spss24 software. results: the results showed that solution-focused therapy and acceptance and commitment therapy had a significant effect on increasing psychological flexibility and marital satisfaction of housewives (p < 0.001). comparing the effectiveness of these methods, it has been shown that the solution-focused therapy is more effective in increasing marital satisfaction (p < 0.001). there was no difference between these methods in increasing psychological flexibility (p>0.05). conclusion: in addition, these therapies can be used as effective therapies to improve the psychological flexibility and marital satisfaction of housewives; the priority of use in the treatment of marital problems is with the solution-focused therapy.