بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر افزایش تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه سرطان پستان شایع‎ترین بدخیمی زنان است. مداخلات ارزیابی خطر و پیشگیری می‎تواند به طور بالقوه بروز سرطان پستان را کاهش دهد. لذا این پژوهش، بررسی تاثیر معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.روش کارروش مطالعه، شبه تجربی و مبتنی بر طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق را بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران در سال 1395 تشکیل می‎دادند. از این جامعه 24 نفر  با توجه به معیارهای ورود به مطالعه  به صورت غیر تصادفی انتخاب شده و در دو گروه 12 نفره  به صورت تصادفی (آزمایش و کنترل)،  جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 12 هفته، به صورت هفته‎ای یک جلسه 60  الی 90 دقیقه‎ای، تحت معنویت درمانی گروهی با پروتکل درمانی مطرح شده توسط ریچاردز و برگین (2005) قرار گرفتند. قبل و بعد از 12 جلسه درمان گروهی، هر دو گروه به وسیله ابزارهای پژوهش آزمون شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور i وii براساس dsm- iv، و پرسشنامه تاب آوری کنر و دیویسون (cd-risc، 2003)، بود. برای تجزیه و تحلیل داده‎های گردآوری شده، از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.نتایجیافته‎های حاصل از این مطالعه نشان داد که معنویت درمانی اثر مثبتی بر وضعیت روانی و کنترل بیماری دربیماران داشته است.نتیجه­گیرینتایج نشان داد که گروه درمانی معنوی، با توجه به میانگین تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان در گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه کنترل، موجب افزایش تاب آوری گروه آزمایش شده است. همچنین میزان تفاوت نمرات گروه آزمایش و گروه کنترل یا میزان تاثیر گروه درمانی معنوی نیز (0/763=η^2) است؛ یعنی 76% تفاوت در نمرات پس آزمون تاب آوری، مربوط به گروه درمانی معنوی می باشد.

the effectiveness of group spiritual therapy on increasing resilience in women with breast cancer

introduction: the aim of the present study was to examine the effect of group spiritual therapy on resilience in women with breast cancer. materials and methods: the study method was quasi-experimental based on pre-test and post-test design with control group. the statistical population of this study was breast cancer patients referred to taleghani hospital in tehran in 2016. twenty-four subjects were selected randomly according to the inclusion criteria and were assigned to two groups of 12 randomly (experimental and control). then, the experimental group was exposed to group spirituality with the protocol of therapy proposed by richards and berger (2005) for a period of 60 to 90 minutes weekly. before and after 12 sessions of group therapy, both groups were tested by research instruments. measured instruments included structured clinical interviews for axis i and ii disorders based on dsm-iv, and the kunner davison resiliency questionnaire (cd-risc, 2003). covariance analysis was used to analyze the collected data. results: findings of this study showed that spirituality therapy had a positive effect on mental status and disease control in different samples. conclusion: the results showed that spiritual therapy group increased the resilience of the experimental group in comparison with the mean of the control group. also the difference between the scores of experimental group and control group or the effect of spiritual therapy group (η2 = 0.763), ie 76% difference in post-test resiliency scores, was related to spiritual therapy group.