بررسی اثربخشی الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی برعواطف مثبت و منفی و نشانگان افسردگی

مقدمه  با توجه به اهمیت نشانگان منفی افسردگی و عواطف منفی در بهزیستی روانی، هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی بر عواطف مثبت و منفی وکاهش نشانگان افسردگی در جمعیت غیربالینی است. روش کار پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است. جامعه‎ی آماری شامل تمام دانشجویان دختر مقطع کارشناسی در تمامی دانشکده‎های دانشگاه شاهد تهران می‎باشد. پس از انتخاب آزمودنی‎های واجد شرایط، افراد به صورت تصادفی در دو گروه درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی(11 نفر) و گروه کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش به مدت دو ماه (هشت جلسه) در بازده زمانی آبان تا دی ماه‎ ‎در دوره‎ی درمانی که در دانشکده انسانی دانشگاه شاهد تهران برگزار شد،‎ ‎شرکت کردند، در حالی که کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکردند. پرسش نامه‎ی افسردگی بک (ii) و مقیاس‎های عاطفه مثبت و منفی پاناس قبل و بعد از دوره درمانی به آزمودنی‎های هر دو گروه داده شد. داده‎های حاصل با استفاده از آزمون مقایسه دو گروه یومن ویتنی‎ ‎و آزمون ویلکاکسون و از طریق نرم افزار spss تحلیل گردید. نتایج الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی منجر به کاهش سطح نشانگان افسردگی و عاطفه‎ی منفی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد اما در سطح عاطفه‎ی مثبت شرکت کنندگان تغییری ایجاد نکرد. براین اساس می‎توان این الگوی درمانی را با رعایت احتیاط‎های بالینی در قشر دانشجویی و جمعیت غیر بالینی به کار گرفت. نتیجه­ گیری براساس نتایج، درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی در کاهش نشانگان افسردگی و عاطفه‎ی منفی جمعیت غیربالینی موثر می‎باشد.

Evaluation of effectiveness of mindfulnessbased stress reduction model on Positive and Negative Affects and Depression syndrome

Introduction: Due to the importance of negative depression syndrome and negative affects in psychological wellbeing, the aim of the present study was to determine‎ ‎the effectiveness of mindfulnessbased stress reduction model on Positive and Negative Affects and reducing the Depression syndrome in a nonclinical population. Methodology: The present research was a quasiexperimental study. The statistical population included all female undergraduate students studying in all faculties of Shahed University of Tehran. Having selecting eligible participants, they were categorized into two groups randomly: mindfulnessbased stress reduction group (11 people) and control group (9 people). Experimental group participated in the course which was hold at the faculty of Humanities of Shahed University for two months from November to January (eight sessions) , while the control group did not receive training at all. The two groups received two questionnaires before and after their training, i.e., Beck Depression Inventory (II) and Positive and Negative Affect scale (PANAS). The acquired data were analyzed using U Mann Whitney and Wilcoxon signedrank tests via SPSS software. Resuls: Using therapy pattern of mindfulnessbased stress reduction results in reducing Depression syndrome and negative affects levels in experimental group compared to control group but do not make change in‎ ‎Positive affect‎ ‎level participants. Therefore, This therapeutic pattern can be applicable in students‎ ‎and nonclinical populations, while using clinical precautions. Conclusion: According to our findings, mindfulnessbased stress reduction model proved to be effective in reducing‎ ‎Depression syndrome and Negative Affects in nonclinical populations.