میزان موفقیت احیای قلبیریوی و ارتباط آن با شیفت کاری پرسنل در اورژانس و بخش‌ها

مقدمه عملیات احیای قلبی -ریوی مداخله ای فوری درجلوگیری از مرگ یا به تعویق انداختن آن در فردی است که به طور ناگهانی دچار ایست قلبی-ریوی شده است. حاضر مطالعه به منظور بررسی میزان موفقیت احیای قلبیریوی و ارتباط آن با شیفت کاری پرسنل در اورژانس و بخش ها انجام شد.  روش کار در این مطالعه تحلیلی-مقطعی از مهر تا اسفند 1395 تعداد 199 نفر از بیمارانی که در اورژانس و بخش ها ی بیمارستان های علی بن ابیطالب(ع) و خاتم الانبیاء(ص) زاهدان دچار ایست قلبیریوی شدند و تحت احیای قلبیریوی قرار گرفتند، به روش دردسترس مورد بررسی قرار گرفتند.سپس اطلاعات بیمار توسط چک لیست محقق ساخته و با استفاده از پرونده بالینی جمع آوری،و جهت تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار spss شد. آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کایدو و آزمون تی انجام شد. نتایج نتیجه 36.7% از موارد احیای قلبیریوی انجام شده موفقیت آمیز بود. بر اساس یافته ها میانگین سن بیماران 43.6 سال بود. همچنین 50.3% از افراد مورد مطالعه مرد بودند. 41.2% از موارد احیای قلبیریوی در شیفت صبح اتفاق افتاد که رابطه معنی داری با نتیجهاحیای قلبیریوی نداشت (0.72=p). همچنین 28.6% از کل بیماران قبل از احیای قلبیریوی اینتوبه بودند که 69.9% از افرادیکه احیای قلبیریوی ناموفق داشتند قبل از انجام احیا اینتوبه نبودند. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان دادمیزان موفقیتاحیای قلبیریوی تاحدودی بالاتر از سایر مطالعات انجام شده در ایران می باشد؛ باوجود اینکه انتظار می رفت وضعیت اینتوبیشن بیمار پیش از احیای قلبیریوی و فاصله زمانی ایست قلبیریوی تا شروع احیای قلبیریوی نقش مهمی در نتیجه ی احیای قلبیریوی داشته باشند اما رابطه معنی داری بین آنها مشاهده نشد که احتمال می رود به علت عدم ثبت دقیق اطلاعات موجود در پرونده ها باشد؛پیشنهاد می شود مسئولین ذیربط به منظور ثبت دقیق اطلاعات توسط پرسنل محترم بیمارستان‎ها برای استفاده در پژوهش های بعدی، تدابیر لازم را بیاندیشند.