بررسی ارتباط وضعیت امنیت غذایی خانوار و برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی با ضریب هوشی کودکان در سال 1395درمشهد

مقدمه  ناامنی غذایی از مقوله هایی است که تاثیر جدی بر وضعیت تغذیه افراد جامعه برجای می گذارد. ضریب هوشی از شاخصه های ارزیابی میزان کارایی افراد است. تاکنون درباره وضعیت امنیت غذایی و عوامل اجتماعی اقتصادی خانوار مرتبط با ضریب هوشی کودکان، مطالعات محدودی صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت امنیت غذایی خانوار و برخی عوامل اقتصادی اجتماعی با ضریب هوشی در کودکان پیش دبستانی شهر مشهد انجام شده است. روش کار  در این مطالعه مقطعی _ توصیفی که از ابتدای شهریور 1394 تا پایان مهر 1395 در پیش دبستانی های شهر مشهد انجام شد و براساس پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه ای usda، 200 کودک در گروه امن غذایی و 200 کودک در گروه ناامن غذایی قرار گرفتند. اعضای هر گروه به صورت 1 به 1 از نظر سن و جنس همسان سازی شدند. گروه سنی کودکان مورد مطالعه بین 64 سال قرار داشت. پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه ای usda و پرسشنامه اطلاعات عمومی، از طریق مصاحبه با مادر تکمیل شد. ارتباط بین متغیرهای کیفی و کمی با ضریب هوشی با آزمون کای مربع (chi-square)، تی مستقل(t-independent) و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) تعیین شد. نتایج میانگین ضریب هوشی کلامی، عملی و کلی در گروه ناامن غذایی بدون گرسنگی به ترتیب 13.24±98.75، 12.56±102.94 و 11.04±100.84 بود که از میانگین ضریب هوشی کودکان در گروه امن غذایی، پایین تر بود. ضریب هوشی با شغل سرپرست خانوار (کارمند بودن)، شاغل بودن مادر، تحصیلات بالاتر سرپرست و مادر، شخصی بودن مسکن و وضعیت اقتصادی خوب ارتباط معنی داری داشت. نتیجه گیری  امنیت غذایی از طریق تاثیر بر تغذیه و به عنوان یک فاکتور استرس زایی که کل خانواده را درگیر می کند، بر ضریب هوشی موثر است.