>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر استفاده از آلوگرافت پوستی بر بقای بیماران سوختگی ماژور  
   
نویسنده طاووسی حسن ,احمدآبادی علی ,خادم رضاییان مجید ,رضاپناه علیرضا ,رشچی مریم ,احمدی حسینی مریم ,آهنجان زهرا
منبع مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد - 1396 - دوره : 60 - شماره : 2 - صفحه:433 -440
چکیده    مقدمه آلوگرافت پوستی استاندارد طلایی، پوشش موقت زخم های سوختگی می باشد. حتی در سوختگی های درجه 2 این روش در مقایسه با درمان آنتی میکروبیال موضعی، طول مدت بستری و موربیدیته را کاهش می دهد. با این وجود مطالعه ای در مورد اثرات استفاده از آلوگرافت در بقای بیماران سوختگی در ایران انجام نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر استفاده از آلوگرافت پوستی در طول مدت بستری و مرگ و میر بیماران در مرکز ارجاعی سوختگی بیمارستان امام رضا (ع) در شرق کشور می باشد. روش کار مطالعه حاضر به صورت مورد شاهدی بر روی بیماران سوختگی ماژور بستری شده در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در دوره زمانی ابتدای مهر ماه سال1389 تا پایان شهریور سال1393 که تحت عمل آلوگرافت پوستی قرار گرفته بودند، انجام شد. گروه شاهد را بیماران بستری شده در بخش سوختگی تشکیل می دادند که تحت آلوگرافت قرار نگرفته بودند و از نظر سن، جنس و درصد سوختگی با گروه مورد همسان سازی شدند. پیامد مورد بررسی، مدت زمان بستری بودن بیمار، وضعیت در زمان ترخیص (زنده، فوت شده) بود. نرم افزار آماری spss (نسخه 11.5) برای تحلیل نتایج به کار گرفته شد. منحنی بقای کاپلان مایر و آزمون رتبه لگاریتمی برای مقایسه بقا در دو گروه و رگرسیون کاکس برای یافتن عوامل پیش بینی کننده مرگ به کار رفت. نتایج: 56 بیمار در گروه مورد و 112 نفر در گروه شاهد، تحت مطالعه قرار گرفتند. میزان مرگ در مدت بستری در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (0.434=p). اما تعداد روزهای بستری در گروه مورد    (13.9 ± 39) به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد (14.5 ± 21.8) بود(0.001=p). میانگین زمان بقا در گروه مورد (51 روز، دامنه اطمینان 95%= 4556) بیشتر از گروه شاهد (48 روز،  دامنه اطمینان 95%= 3958) بود(0.017=p). سن(1.070 – 1.005=%95,ci 1.03=or) و تعداد دفعات استفاده از آلوگرافت (0.945 – 0.142=95%,ci 0.038=or) متغیرهای پیشگویی کننده مرگ بودند. نتیجه گیری: اگر چه استفاده از آلوگرافت پوستی در سوختگی های وسیع (بیش از 50%) موجب کاهش مرگ و میر بیماران سوختگی شد، ولی استفاده از آن در سوختگی های کمتر از 50% در کاهش مرگ و میر بیماران موثر نبوده است. پیشنهاد می شود با توجه به محدودیت دسترسی در اکثر مراکز سوختگی کشور، بیماران دچار سوختگی وسیع برای استفاده از این فرآورده نجات بخش در اولویت قرار گیرند.
کلیدواژه آلوگرافت پوستی، سوختگی، بقا، مشهد، طول مدت بستری
آدرس دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان امام رضا(ع)، مرکز تحقیقات جراحی سرطان و دپارتمان سوختگی, گروه جراحی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان امام رضا(ع)، مرکز تحقیقات جراحی سرطان و دپارتمان سوختگی, گروه جراحی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, دانشکده پزشکی, گروه پزشکی اجتماعی و بهداشت عمومی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان طالقانی, گروه جراحی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان امام رضا (ع), دپارتمان سوختگی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان امام رضا (ع), دپارتمان سوختگی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, بیمارستان امام رضا (ع), دپارتمان سوختگی, ایران
 
   Effect of using allograft versus nonusage on the survival of major burn patients admitted to Imam Reza Hospital in Mashhad  
   
Authors Tavousi Seyed Hasan ,Ahmadabadi Ali ,Khadem-Rezaiyan Majid ,Rezapanah Alireza ,Rashchi Maryam ,Ahmadi Hoseini Maryam ,Ahanjan Zahra
Abstract    Introduction: Skin allograft is the gold standard for temporarily covering the burn injury. Even in partial thickness burns, skin allograft in comparison to topical antimicrobial dressing, can reduce morbidity and hospital stay in burn patients. However, there is not any study about the effects of skin allograft on survival of burn patients in this country. The aim of this study was to evaluate the impact of allograft usage on hospitalization period and mortality in Imam Reza(p) hospital referral burn center in the East of the country. Subjects&Methods: This casecontrol study was performed on major burn patients who underwent skin allografts in Imam Reza(p) hospital in Mashhad between September 23, 2010 and September 22, 2014. The control group comprised patients hospitalized in the burn ward who were not undergoing allograft surgery. They were matched for age, sex and percentage of burn with case group. Study outcome was the hospitalization period and the patient’s status at discharge (alive, deceased). Data were analyzed by SPSS version 11.5 using Kaplan–Meier and Logrank test. Cox regression was used to find predictors of death. Results: Overal, 56 patients in the case group and 112 patients in the control group were studied. The death rate in the two groups was not statistically different (P = 0.434), but hospitalization period in the case group (39 ± 13.9) was significantly longer than the control group (21.8 ± 14.5)(P<0.001). Mean survival time of cases (51 days, 95%CI=4556) was higher than the control group (48 days, 95%CI=3958)(P=0.017). Age (OR=1.03, CI95%=1.0051.070) and number of allograft usage (OR=0.038, CI95%=0.1420.945) were predictors of death. Conclusion: Although the use of allograft skin in extensive burns (over 50%) reduced the mortality of burn patients, but  it was ineffective in burns less than 50 percent. Considering the shortage of skin allograft in most burn centers in this country, it is advisable to reserve this lifesaving product for extensively burnt patients.
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved